วันเสาร์ที่ 10 สิงหาคม พ.ศ. 2556

Wrong (Taeyeon x Tiffany)



Wrong

Title : Wrong
Author's Name : SenKoong
Pairing : Taeyeon x Tiffany
Rate : 15+
Author Note : กลับมาแต่งฟิคแทนี่อีกครั้งหลังหายไปนาน ลองดูเรื่องราวของคู่รักที่เกิดอุปสรรคขึ้นในเส้นทางแห่งความรัก พวกเธอทั้งคู่จะแก้ปัญหาอย่างไรลองติดตามดูนะ


"คนเราทุกคนต้องการความรักที่มั่นคง แต่การที่จะให้ความรักมั่นคงได้นั้นต้องเคยผ่านอุปสรรคหรือปัญหามาก่อน"ร่างเล็กของลีดเดอร์ตัวน้อยขยับปากกาเขียนไดอารี่ของตัวเอง

"ตอนนี้ฉันมีความรักและฉันก็กำลังมีปัญหา ฉันต้องการระบาย พวกเธอลองฟังเรื่องราวของฉันบ้างไหม เข้ามาสิฉันจะเล่าให้ฟัง"


"วันนี้ฉันไปทำธุระข้างนอกนะ พวกเธอกินข้าวเย็นกันเลยไม่ต้องรอฉัน"เสียงของลีดเดอร์ร่างเล็กพูดขึ้นขณะที่สมาชิกคนอื่นกำลังทำงานอดิเรกของพวกเธออยู่อย่างเงียบๆ

"เธอจะไปไหนน่ะ ออกไปตั้งแต่บ่ายแบบนี้"ทิฟฟานี่เอ่ยถาม ทว่า

"Top secret"เป็นคำตอบพร้อมรอยยิ้มของแทยอนแล้วร่างเล็กค่อยเดินออกจากห้องไป

แกร๊ก~

หลังจากลีดเดอร์ตัวเล็กออกไปแล้ว แน่นอนว่าสาวๆก็มาคุยกันเล่นไปเรื่อย ซึ่งมันจะไม่มีอะไรถ้าไม่ใช่เพราะเรื่องที่ออกจากปากฮโยยอน

"นี่ฟานี่ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำให้เธอระแวงนะ แต่ว่าช่วงนี้ฉันได้ยินข่าวมาเยอะมากว่ามีคนเห็นคนที่คล้ายแทยอนเดินจับมือกับผู้หญิงที่ห้างบ้างล่ะที่เที่ยวสวยๆบ้างล่ะ ฉันว่าเธอลองสืบดูสักหน่อยก็ดีนะ"

"เห๋~~~~!!! จริงเหรอ!?"เพราะเรื่องนี้ทำให้ทิฟฟานี่รวมทั้งคนที่เหลือตกใจมาก

"คงไม่หรอกมั้ง แทยอนเค้าไม่ทำอะไรแบบนั้นหรอก"ทิฟฟานี่ยิ้มตาปิดให้กับฮโยยอน แต่ถึงจะพูดไปแบบนั้นในใจของเธอกลับสั่นขึ้นมาอย่างไร้สาเหตุ


แปะ!

"ดูนี่ซะ"ประโยคสั้นๆจากฮโยยอนพร้อมกับการวางหนังสือพิมพ์บันเทิงฉบับหนึ่งลงบนโต๊ะที่ทิฟฟานี่นั่งอยู่

"หืม?"ทิฟฟานี่จ้องมองหนังสือพิมพ์เล่มนั้นไม่วางตา

เพราะอะไรน่ะเหรอ? ก็ภาพมัวๆที่ปรากฏในหน้าแรกซึ่งเดาว่าน่าจะถูกถ่ายจากกล้องโทรศัพท์นั่นไม่ว่าจะเบลอขนาดไหนทิฟฟานี่ก็จำได้แม่น

"แทยอน"เสียงแผ่วเบาราวกระซิบของฟานี่ดังขึ้น

'ออกมาแล้วสำหรับภาพคล้ายนักร้องดังผู้ซึ่งเคยประกาศรักกลางคอนเสิร์ตของตัวเองเดินจูงมือกับสาวลึกลับ ณ ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง'

เพียงเท่านั้นด้วยความที่เป็นคนคิดมากและในรูปก็คือคนรักของตัวเอง น้ำตาของทิฟฟานี่ก็คลอพร้อมทะลักทันที

"ขอบใจมากนะฮโย แต่ฉันยังไม่ปักใจเชื่อหรอก ผู้หญิงที่เดินข้างแทอาจจะเป็นญาติสนิทก็ได้"ทิฟฟานี่ยิ้มให้ฮโยยอน

หัวใจเธอกำลังกรีดร้อง เธอแทบสิ้นสติเมื่อได้เห็นรูป ความรู้สึกมืดไปชั่วขณะสำหรับเธอมันช่างน่ากลัวจริงๆ

'ทำไมล่ะ แทยอน ทำไม...'


"เฮ้ ฟานี่ ไปข้างนอกกับฉันหน่อยสิ"เสียงตะโกนเรียกของแทยอนดังขึ้น

แม้จะผ่านมาหลายวันแล้วหลังจากหนังสือพิมพ์ฉบับนั้นออกมา แต่แทยอนยังคงทำตัวเฉยๆเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

'ทำไมเธอยังทำตัวเป็นปกติได้ขนาดนี้นะแทยอน'

คำถามนี้เกิดขึ้นตลอดเวลาภายในจิตใจทิฟฟานี่ เธอไม่เข้าใจคนรักของตัวเองเลย ไม่เข้าใจเลยจริงๆ...

ทว่าถึงแม้จะเป็นแบบนั้นแต่เธอก็ต้องยิ้มรับ แม้ในใจจะปวดร้าวเพียงใด

"ได้สิ ว่าแต่จะไปไหนเหรอ"

"ฉันจะพาไปรู้จักใครบางคนน่ะ"แทยอนตอบพร้อมรอยยิ้ม

'ใครกันนะ หรือว่าจะเป็นผู้หญิงคนนั้น'ทิฟฟานี่คิดในใจด้วยความสงสัยแต่สีหน้ายังเป็นปกติ

ความสับสนปนสงสัยจู่โจมร่างบางตลอดการเดินทาง ระยะเวลาสามสิบนาทีแต่ทิฟฟานี่รู้สึกนานกว่านั้นมาก

ยิ่งใกล้ถึงที่หมายความสงสัยกลับกลายเป็นตื่นเต้น เหตุการณ์ข้างหน้าที่กำลังจะเผชิญเธอไม่รู้ว่ามันจะเป็นอย่างไร

แตกต่างจากร่างเล็กที่กำลังร้องเพลงอย่างร่าเริงพลางขับรถคันหรูไปเรื่อยๆซึ่งเธอนึกอยากจะกระชากคอร่างเล็กนั้นด้วยความหมั่นไส้


ร่างเล็กของแทยอนเดินนำทิฟฟานี่เข้ามาในร้านอาหารเล็กๆแห่งหนึ่ง แทยอนพาทิฟฟานี่ไปยังโต๊ะๆหนึ่งซึ่งมีร่างเพรียวสูงดูเซ็กซี่ของผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่

"อันยอง~ มานานหรือยัง"แทยอนกล่าวทักทายหญิงสาวที่นั่งอยู่ก่อน

"อันยอง~~~ โอปป้า ฉันเพิ่งมาถึงเมื่อสักครู่นี้เอง"หญิงสาวเมื่อเห็นแทยอนมาถึงแล้วรีบกระโดดเข้าไปเกาะแขนแทยอนโดยไม่ได้สังเกตว่ามีใครตามมาด้านหลังคนที่เธอเพิ่งเรียกโอปป้า

ทั้งสองคนโอบกอดทักทายกันราวกับคนรักมีทั้งสบตา หัวเราะ ลูบหัว ไม่ว่าใครก็ต้องคิดว่าทั้งคู่เป็นคนรักกันอยู่แน่นอน ซึ่งรวมถึงคนข้างหลังแทยอนด้วย

ภาพความสนิทสนมของทั้งคู่อยู่ในสายตาของทิฟฟานี่มาตลอด แม้จะพยายามไม่คิดไปก่อนแล้วแต่ก็อดไม่ได้ทุกครั้ง น้ำตาที่เคยกดไว้มาหลายครั้งถึงกลับทะลักราวเขื่อนแตก

"ฮึก ฮึก"เสียงสะอื้นของทิฟฟานี่เรียกความสนใจให้แทยอนหันมาดู แล้วร่างเล็กก็ต้องตกใจเมื่อเห็นร่างบางกำลังร้องไห้อย่างหนัก

"ฟานี่ อย่าเพิ่งร้องไห้สิ ให้แทอธิบายให้ฟังก่อน"ด้วยความที่ร่างเล็กเป็นคนช่างสังเกต(?)เพราะเป็นลีดเดอร์มานานทำให้เข้าใจเรื่องราวได้อย่างง่ายดาย

หญิงสาวที่มาก่อนก็ดูตกใจไม่น้อยเมื่อเห็นทิฟฟานี่มาด้วยและกำลังร้องไห้อย่างหนัก

"ไม่ต้องอธิบายแล้วแทยอน ฟานี่เข้าใจหมดทุกอย่างแล้ว ฮึก."

"แทพาฟานี่มาเพื่อจะบอกว่าแทกับผู้หญิงคนนี้คบกันอยู่ใช่ไหม"

"แทยอน เธอใจร้ายมาก ฟานี่ไม่นึกเลยว่าแทจะเป็นคนแบบนี้"

"หลายครั้งที่ฟานี่ได้ยินข่าวแทกับผู้หญิงคนนี้แต่ฟานี่พยายามไม่เก็บไปคิดให้กังวล"

"ฟานี่บอกตัวเองว่าไม่มีอะไรแน่นอน เพราะฟานี่เชื่อในตัวแท แต่แทกลับทำลายความไว้ใจของฟานี่"

ร่างบางพร่ำรำพันด้วยความเสียใจ โกรธและโมโหจนไม่มีช่องว่างให้แทยอนเข้าแทรก เสียงของร่างบางดังมากจนเรียกความสนใจจากคนทั้งร้านแม้จะมีไม่มากก็ตาม

"ฟานี่อดทนมามากพอแล้วล่ะแท ต่อจากนี้ไปฟานี่จะไม่อยู่ให้แทเห็นอีกแล้ว"พูดเสร็จทิฟฟานี่ก็หันหน้ากลับไปหมายจะวิ่ง

หมับ!

ยังไม่ทันได้ก้าวขามือมารของคนตัวเล็กก็คว้าไหล่ทิฟฟานี่เอาไว้ แต่ด้วยความเสียใจของทิฟฟานี่ทำให้ร่างกายไปไวกว่าความคิด

เพียะ!!!!!

เสียงดังลั่นร้านอาหารเมื่อทิฟฟานี่ฟาดฝ่ามือใส่ใบมือแทยอนอย่างรุนแรง จนใบหน้าของแทยอนขึ้นรูปรอยนิ้ว

ทั้งร้านตกอยู่ในความเงียบ หญิงสาวด้านหลังแทยอนยกมือปิดปากด้วยความตกใจ ส่วนคนอื่นๆอยู่ในอาการช็อคเพราะเหตุการณ์ตรงหน้า

"ปล่อยฟานี่ไปเถอะนะแท หัวใจฟานี่ได้รับบาดแผลมาพอแล้ว ฟานี่รับมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว ให้ฟานี่ปะ...."

ประโยคไม่ทันสิ้นสุดฟานี่ก็ต้องหยุดพูดเพราะร่างเล็กตรงหน้าฉวยโอกาสโน้มคอเธอลงมาจูบอย่างแนบแน่น ลึกซึ้ง

"กรี๊ดดด"เสียงกรีดร้องเบาๆรอบข้างไม่อาจทำให้ร่างของคนสองคนถอยออกจากกัน แม้ทิฟฟานี้จะดิ้นมากเท่าไหร่ก็ไม่หลุดจากการกอดของร่างเล็กตรงหน้า

จากการขัดขืนในตอนแรกค่อยหยุดและเปลี่ยนเป็นตอบรับอย่างโหยหาในท้ายที่สุด

ร่างเล็กค่อยๆถอนริมฝีปากออกมาช้าๆ

"ทิฟฟานี่คนที่แทรู้จักไม่ใช่คนแบบนี้นะ"ร่างเล็กกล่าวเบาๆพร้อมสังเกตร่างบางตรงหน้าที่ยังอ่อนระทวยอยู่ในอ้อมแขนแล้วค่อยพูดต่อ

"ทิฟฟานี่คนที่แทรู้จักจะรับฟังเหตุผลของแทเสมอ"ประโยคไม่สั้นไม่ยาวเสียดแทงใจทิฟฟานี่มาก

"ฟานี่คิดว่าแทไม่รู้เหรอว่าเกิดอะไรขึ้น ไม่ว่าจะเรื่องข่าวลือกับผู้หญิงข้างหลังแทหรือเรื่องที่ฟานี่กำลังกังวล แทรู้ทั้งนั้น ในวันนี้แทเลยพาฟานี่มาที่นี่เพื่อที่จะบอกเรื่องทุกอย่างที่ฟานี่กังวล"

ร่างบางยังนิ่งเงียบ นัยน์ตากลมจ้องมองร่างเล็กไม่วางตา แทยอนสังเกตอาการทิฟฟานี่ก่อนจะพูดต่อ

"ผู้หญิงคนนี้ชื่อ เบนูริ เป็นรุ่นน้องของแท นูริมีปัญหาเรื่องความรักเลยมาปรึกษาแท แทเลยช่วยแนะนำเรื่องต่างๆให้นูริ"

เพียงเท่านั้นทิฟฟานี่ก็เบิกตากว้างด้วยความตกใจก่อนจะก้มหน้าลงอีกครั้งพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมา

"ฮึก ฟานี่ขอโทษนะแท ฟานี่ขอโทษ ขอโทษ ขอโท..."ทิฟฟานี่ถูกแทยอนปิดปากอีกครั้งเมื่อร่างเล็กเห็นว่าฟานี่เริ่มจะร้องไห้หนักขึ้น

"ฟานี่อย่าร้องไห้สิคะ คนเก่งของแทต้องไม่ร้องนะ แทไม่โกรธฟานี่หรอก แทก็ผิดเองที่ทำให้มันเป็นความลับจนเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น"

"ค่ะ ฟานี่จะไม่ร้องไห้แล้ว ขอโทษที่เข้าใจแทผิดนะ"แทยอนฉีกยิ้มกว้างเมื่อเห็นคนรักสีหน้าดีขึ้น

"มาสิ มารู้จักกับนูริหน่อย"แทยอนคลายอ้อมกอดก่อนจะดึงแขนฟานี่ไปหาเบนูริที่ยืนมองดูคนทั้งคู่อยู่

"อันยอง ออนนี่ นูริขอโทษนะคะที่ทำให้เกิดเรื่องเข้าใจผิดขึ้น นูริมีปัญหาเลยมาปรึกษาแทยอนโอปป้า นูริไม่คิดเลยว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ยกโทษให้นูริได้ไหมคะ"

"ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ ฉันเองก็ผิดเหมือนกันที่คิดไปก่อน มันเป็นข้อเสียของฉันเลย ว่าแต่นูริทั้งสวยทั้งน่ารักมากเลยนะ แถมเซ็กซี่อีก ไม่รู้ว่าชายหนุ่มคนที่ได้หัวใจนูริไปเป็นใครถึงโชคดีแบบนี้"ทิฟฟานี่ฉีกยิ้มด้วยใบหน้าที่สดใสขึ้นมาก

"ชายหนุ่ม?ไม่ใช่แล้วค่ะ คนที่นูริชอบเป็นผู้หญิงน่ะค่ะ นูริเลยมาปรึกษาแทยอนโอปป้าเนี่ยล่ะค่ะ เพราะเห็นว่าโอปป้ามีประสบการณ์มาก่อน"

ทิฟฟานี่ได้ยินก็ยิ่งรู้สึกผิดและอายขึ้นมาอีกรอบจนแทยอนหัวเราะออกมาแต่ก็รีบเอามือกุมที่แก้มด้วยความเจ็บจากฝ่ามือคนรัก

"เจ็บมากมั้ย"ทิฟฟานี่เห็นก็เผลอยกมือแตะที่แก้มแทยอนอย่างเป็นห่วง

"มากๆเลยล่ะ คืนนี้ต้องโดนชุดใหญ่เป็นการทำโทษ"แทยอนพูดพร้อมกับทำหน้าตาเจ้าเล่ห์จนฟานี่กับนูริหน้าแดงเป็นลูกมะเขือเทศ


"ฟานี่ใจร้าย แทเจ็บมากกกก"แทยอนนอนกุมแก้มด้วยความปวด

"โอ๋ๆ ฟานี่ขอโทษนะคะ"ฟานี่ง้อแทยอนที่ทำหน้าเหมือนหมาถูกทิ้งอยู่บนเตียง

"แค่ขอโทษมันไม่พอหรอก มันต้องนี่"ร่างเล็กฉวยโอกาสรวบร่างบางล้มลงมาที่เตียงก่อนจะขึ้นคร่อมร่างบางเอาไว้

"ฮี่ๆ เท่านี้ฟานี่ก็ไปไหนไม่ได้แล้ว ฟานี่ต้องได้รับโทษที่ตบแท"พูดเสร็จก็ก้มลงไปประทับริมฝีปากกับฟานี่อย่างดูดดื่ม

สติของฟานี่เริ่มกระเจิดกระเจิงหายไปทีละนิด ร่างเล็กยังคงบดริมฝีปากไปเรื่อยๆจนสติของฟานี่หายไปหมด

สีหน้าของทิฟฟานี่ทำให้แทยอนหัวเราะชอบใจ

"จูบของแทเป็นของฟานี่คนเดียวเท่านั้น"ร่างเล็กเอ่ยเบาๆ

เพียงประโยคสั้นๆทิฟฟานี่คล้ายกับคนหมดแรงเนื่องจากความเขินทะลุพิกัดได้แต่นอนเฉยๆปล่อยให้ร่างเล็กกว่าทำตามต้องการไปเรื่อย

ราตรีที่หนาวเหน็บไม่อาจทำอะไรคู่รักคู่นี้ได้ ไออุ่นจากความรักตลบอบอวลไปทั่วห้อง ไม่ว่าอากาศข้างนอกจะหนาวขนาดไหนก็ไม่สามารถทำอะไรทั้งคู่ได้เลย



'อุปสรรคแห่งความรักของแต่ละคนไม่เหมือนกัน สำหรับฉันสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นบทเรียนบทหนึ่งที่สอนให้ฉันได้รู้ว่าควรจัดการกับอุปสรรคนี้อย่างไรเพื่อต่อไปจะไม่เกิดปัญหาแบบนี้ขึ้นอีก ฉันแก้ปัญหาของฉันได้แล้ว พวกคุณล่ะแก้ได้หรือยัง'
by Kim Taeyeon

วันจันทร์ที่ 3 ธันวาคม พ.ศ. 2555

Sweet Hut(Taeyeon x Tiffany)

Sweet Hut

Title : Sweet Hut
Author's Name : SenKoong
Pairing : Taeyeon x Tiffany
Rate : 13+
Author Notes : วันช็อตล่าสุดจ้า เซ็นกลับมาแต่งฟิคอีกครั้งหลังหายไปนานมาก ด้วยความคิดถึงสาวๆทำให้อดกลับมาแต่งฟิคไม่ได้ เรื่องนี้ไม่มีฉากฆ่ากันเหมือนในเรื่องโรงงานหลอน ไม่มีฉากใช้กำลังเหมือนในเรื่อง Bad dream one night ไม่มีฉากอุบัติเหตุจนถึงแก่ชีวิตเหมือนในเรื่อง Leave for comeback จะมีก็แต่ฉาก.... สุดท้ายก็หวังว่ารีดเดอร์หรือนักอ่านที่ยังคงรอคอยฟิคของเซ็นอยู่จะมาอ่านเรื่องนี้นะครับ...  สวีท ฮัท!!(หวังว่าคงไม่มีใครอ่าน สวีท ฮุท หรอกนะ หุหุ)


'คุณเคยให้รางวัลตัวเองกันบ้างหรือยัง ถ้ายังไม่เคย ลองอ่านเรื่องของฉันก่อนสิ

บางทีคุณอาจจะรู้ว่ารางวัลที่คุณจะให้ตัวเองนั้นคืออะไร...'


'เป็นเวลากว่าแปดปีแล้ว ที่พวกเราเก้าคนใช้ชีวิตด้วยกันในฐานะโซนยอชิแด 

ฉันมีความสุขมากที่พวกเราร่วมเดินทางไปด้วยกัน มีหลายครั้งที่ฉันท้อแท้จนแทบทนไม่ไหว 

แต่พวกเธอก็ให้กำลังใจฉันจนฉันสามารถข้ามพ้นอุปสรรคต่างๆมาได้

อืม... ฉันต้องขอบคุณพวกเธอจริงๆ'ร่างเล็กของลีดเดอร์แห่งโซนยอชิแดเขียนบันทึกประจำวันอย่างที่เคยทำมาตลอด

"เอาล่ะ เสร็จเสียที"แทยอนปิดไดอารี่ของตัวเองหลังจากเขียนบันทึกเสร็จ พลางทิ้งตัวลงบนเตียงแล้วยิ้มเล็กๆที่มุมปาก

"นอนดีกว่า พรุ่งนี้จะได้มีแรงไปเที่ยวกับฟานี่"ร่างเล็กหัวเราะคิกคักให้กับความคิดตัวเองก่อนจะเข้าสู่ห้วงนิทราไปกับคนข้างกาย...(?)

ใช่! คนข้างกายของลีดเดอร์ตัวเล็กก็คือทิฟฟานี่!! ทั้งคู่มาเที่ยวกันสองคนหลังจากอัลบั้มใหม่ประสบความสำเร็จไปอีกขั้น

สองร่างบนเตียงใหญ่ค่อยๆโอบกอดกันเพราะความหนาวท่ามกลางความมืดยามราตรีที่มีหิมะโปรยปรายอยู่ด้านนอกกระท่อมเล็กๆบนภูเขาที่สวยงามมากแห่งหนึ่ง


จิ๊บ จิ๊บ

เสียงนกร้องในยามเช้าปลุกทิฟฟานี่ขึ้นมาจากห้วงนิทราอันแสนสุข เธอค่อยๆดันตัวเองขึ้นจากเตียงนุ่ม เธอมองดูร่างเล็กที่ยังพริ้มตาหลับอยู่บนเตียงด้วยรอยยิ้มหวาน

"แทยอนเวลาหลับดูเหมือนเด็กจริงๆเลย"ทิฟฟานี่พูดเบาๆกับตัวเองก่อนจะอดใจไม่ไหวโน้มตัวเข้าไปหอมแก้มร่างเล็กเบาๆครั้งหนึ่ง

แม้การหอมแก้มจะแผ่วเบาแต่ก็ทำให้ร่างเล็กรู้สึกตัว แทยอนค่อยๆขยับเปลือกตาขึ้นช้าๆ

"เช้าแล้วเหรอฟานี่"ร่างเล็กถามซึ่งทิฟฟานี่ก็พยักหน้าตอบรับในทันทีก่อนที่ร่างเล็กจะค่อยๆขยับเปลือกตาลงไปอีกครั้งหนึ่ง ซึ่งนั่นก็ทำให้ทิฟฟานี่อดใจไม่ไหวต้องกระโจนเข้าไปฟัดคนตัวเล็กในทันที

แทยอนก็ไม่ได้ว่าอะไรทิฟฟานี่เพราะนี่เป็นเรื่องปกติที่ทิฟฟานี่มักจะทำเป็นประจำหลังจากที่เธอประกาศขอแต่งงานกลางคอนเสิร์ตไปเมื่อหลายปีก่อน ซึ่งเธอเองก็ชอบด้วย

ทั้งคู่นอนโอบกอดกระซิบกระซาบกันด้วยความรักอยู่บนเตียงพักใหญ่ ทิฟฟานี่ก็ลุกไปทำอาหารเช้าให้คนตัวเล็ก

เรื่องนี้ต้องยกความดีความชอบให้แทยอนเพราะเคยบอกให้ทิฟฟานี่ไปหัดทำอาหารซึ่งทิฟฟานี่ก็ไปจริงๆ เธอไปเรียนทำอาหารต่างๆมากมายจนฝีมือของทิฟฟานี่เข้าขั้นสุดยอดเลยทีเดียว

'ไม่เสียทีที่อดทนเรียนทำอาหารมาเลยนะเนี่ย แต่ก่อนก็ทำไม่เป็นหรอก พอทำเป็นเท่านั้นแหละ ทำเป็นเลย'ทิฟฟานี่คิดในใจด้วยความสุข

มันเป็นรางวัลความสำเร็จของโซนยอชิแดทั้งเก้าคนที่ข้ามอุปสรรคครั้งล่าสุดมาได้(มันคืออะไร?)

วันหยุดยาวครั้งนี้แทยอนเลือกที่จะชวนทิฟฟานี่มาเปิดหูเปิดตากับธรรมชาติสวยๆที่ไม่ค่อยจะได้ไปพบเจอ

แน่นอนว่าทิฟฟานี่ต้องชอบมาก จะไม่ให้ชอบได้อย่างไรล่ะ ก็คนที่เธอรักมากพามาเที่ยวเลยนะ

ความร้อนจากถ่านที่กำลังไหม้ในปล่องไฟให้ความอบอุ่นกับทั้งคู่ขณะที่ด้านนอกกระท่อมขาวโพนไปด้วยหิมะ เป็นช่วงเวลาที่ดีสำหรับทั้งคู่จริงๆ

"วันนี้เราจะไปที่ไหนกันบ้างล่ะแท"ทิฟฟานี่ถามขณะรับประทานอาหารพร้อมกับแทยอน

"อืม.. แทจะพาฟานี่ไปเทศกาลตกปลาใต้ธารน้ำแข็งน่ะ แล้วก็จะพาไปเล่นสกีด้วย"แทยอนตอบ

"จริงเหรอ น่าสนุกจัง ฟานี่ว่าตอนไปเล่นสกีกับตกปลาเรามาแข่งกันเอาไหม"ฟานี่ถามพร้อมกับรอยยิ้มท้าทายลีดเดอร์ตัวเล็ก

"โห้ ฟานี่ท้าแบบนี้มีหรือแทจะไม่รับคำท้า ได้ เรามาแข่งกัน ใครแพ้ต้องทำตามคำสั่งคนชนะหนึ่งวัน"แทยอนตอบรับพร้อมกำหนดบทลงโทษทันที

"ได้ แทแพ้ฟานี่แน่ แทตัวเล็กกว่าฟานี่เยอะ"ทิฟฟานี่เกทับแทยอน

"ฮะๆ เดี๋ยวก็รู้"แทยอนหัวเราะตอบอย่างไม่ใส่ใจพร้อมกับส่งรอยยิ้มน่าหมันไส้ให้ทิฟฟานี่


"โห คนเยอะจัง"ทิฟฟานี่พูดขึ้นเมื่อมองไปที่ผืนน้ำซึ่งกลายเป็นธารน้ำแข็งหนาขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยผู้คนมากมาย

ทั้งชาวบ้านและนักท่องเที่ยวต่างกำลังตกปลา บางคนก็ตกได้ บางคนก็นั่งกุมขมับ บางคนกำลังใส่เหยื่อ

เป็นอิริยาบถที่หลากหลายในสายตาทั้งคู่ แทยอนและทิฟฟานี่มองดูด้วยความตื่นเต้น

"น่าสนุกนะว่าไหม"แทยอนเอ่ยถามขณะมองความวุ่นวายในงาน

"นั่นสิ"ทิฟฟานี่รับ

"ป่ะ พวกเราก็ไปกันบ้างเถอะ"แทยอนพูดจบก็ออกแรงดึงทิฟฟานี่เดินเข้างานทันที

แน่นอนว่าแทยอนและทิฟฟานี่ซึ่งเป็นคนดังจะไม่ให้มีใครจำได้ก็คงเป็นไปไม่ได้

นักท่องเที่ยวที่จำได้พากันควักโทรศัพท์มือถือหรือไม่ก็เป็นกล้องถ่ายรูปออกมาจับภาพของพวกเธอทั้งคู่

หลังจากที่เช่าเบ็ดและได้เหยื่อมาแล้ว ทั้งสองสาวก็ลงมือตกปลาทันที

"เอาล่ะ กติกาคือใครตกได้เยอะกว่าคนนั้นชนะ ตกลงไหม"แทยอนเป็นคนกำหนดกติกาพร้อมกับส่งประกายตาเจ้าเล่ห์ให้ทิฟฟานี่

"ได้ ฟานี่ไม่กลัวหรอก"ทิฟฟานี่ัตอบตกลงก่อนจะหย่อนเบ็ดลงไปในรูบนพื้นน้ำแข็ง

"ฮะๆ แทไม่แพ้ฟานี่แน่"แทยอนเอ่ยอย่างอารมณ์ดี แต่ไม่ทันไรเบ็ดที่ทิฟฟานี่เพิ่งหย่อนลงไปก็กระตุกแล้วซึ่งเป็นสัญญาณว่ามีปลากินเหยื่อ

"นั่นไง ปลากินเหยื่อแล้ว ฮึบ!"ทิฟฟานี่ออกแรงสู้กับปลาใต้พื้นน้ำแข็งอยู่นาทีกว่าก็ดึงขึ้นจากรูได้พร้อมกับส่งรอยยิ้มเยาะไปให้แทยอนที่ยังไร้สัญญาณของปลาอยู่

"นั่นแค่ตัวแรก เดี๋ยวแทจะแซงให้ดูเลยคอยดูสิ"แทยอนพูด แต่ดูเหมือนโชคจะไม่ค่อยเข้าข้างแทยอนเลย

เพราะว่าเบ็ดของทิฟฟานี่ที่หย่อนลงไปในรูรอบใหม่กระตุกอีกแล้วทำให้ทิฟฟานี่เผยรอยยิ้มเยาะให้อีกรอบ

"เย้ ตัวที่สองแล้ว"ปลาตัวโตถูกดึงขึ้นมาอีกรอบเริ่มสร้างความอิจฉาให้ลีดเดอร์ตัวน้อยบ้างแล้ว

"เป็นอะไรไปล่ะแทยอน ฟานี่ทิ้งห่างแล้วนะ"ทิฟฟานี่หัวเราะให้ร่างเล็กซึ่งเริ่มเครียดกับดวงของทิฟฟานี่

"ฮึ่ม มันต้องมีซักตัวสิน่าที่มากินเบ็ดแท อ๊ะ มาแล้วๆ"แทยอนร้องขึ้นเมื่อเบ็ดในมือกระตุกเรียกสายตาคนรอบข้างให้หันมามอง

ถึงจะรออยู่นานแต่ปลาก็กินเบ็ด ทว่าคล้ายกับสวรรค์ไม่เป็นใจ ด้วยความตื่นเต้นของแทยอนทำให้ปลาหลุดจากเบ็ดไปเสียได้

"โธ่ ไม่นะ"ร่างเล็กคร่ำครวญเมื่อปลาหลุดพร้อมๆกับที่ทิฟฟานี่ยกปลาตัวที่สามขึ้นมาแล้ว

"ฟานี่ได้สามตัวเแล้วนะแท ไม่รีบล่ะก็ระวังแพ้นะ คิกคิก"ฟานี่หัวเราะให้แทยอนอีกรอบ

หลังจากนั้นฟานี่ก็ได้ปลาเพิ่มขึ้นเรื่อยๆราวกับปลาเหล่านั้นหลงเสน่ห์ความสวยของทิฟฟานี่จนมากินเบ็ดหมด

แตกต่างจากคนตัวเล็กลิบลับเลย...

"ว๊ากกก ไม่ตงไม่ตกมันแล้ว!!"แทยอนร้องออกมาเสียงดังเมื่อเห็นทิฟฟานี่ตกปลาได้อีกตัวแล้ว ในขณะที่ตัวเองยังตกไม่ได้สักตัว

ทิฟฟานี่มองแทยอนที่นั่งทำหน้าหมาหงอยเนื่องจากตกปลาไม่ได้ซักตัวก็ต้องส่ายหน้าเบาๆ

"เลิกตกเถอะแทยอน เราไปเล่นสกีกันดีกว่านะ"แทยอนถอนหายใจพยักหน้าเบาๆให้ทิฟฟานี่

"รู้สึกแย่จัง"แทยอนบ่นเบาๆ

"ไม่เอาน่าแท ฟานี่แค่ดวงดีกว่าเฉยๆ"ทิฟฟานี่พูดพลางลากแขนแทยอนไปที่รถ

หลังจากปลอบคนตัวเล็กอยู่นาน แทยอนก็กลับมายิ้มให้ฟานี่ได้อีกครั้ง

'แบบนี้แหละ แทไม่เหมาะกับใบหน้าเศร้าๆหรอก'ทิฟฟานี่คิดในใจขณะยิ้มให้แทยอน

"แต่แทอย่าลืมนะว่าฟานี่ชนะไปรอบนึงแล้ว ถ้าแทแพ้อีกแทต้องโดนลงโทษนะ"ฟานี่พูดขึ้นเล่นเอาลีดเดอร์ชะงักไปทันที

"หึ คราวนี้แทไม่แพ้แน่"แทยอนตอบด้วยความมั่นใจ

"จ้าๆ แต่อย่าประมาทจนแพ้ไปอีกล่ะ คิกคิก"ฟานี่หัวเราะคิกคักให้แทยอน

แทยอนหมันไส้ทิฟฟานี่แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ด้วยความอัดอั้นเลยน้ำตาไหลออกมา (จริงๆแกล้ง)

"ฮือๆๆๆๆ ฮึก ฮือๆๆๆๆ"(เป็นไงลีดเดอร์ตัวน้อยตีบทแตกมั้ย)

"โอ๋ๆ ไม่ร้องนะ ฟานี่ขอโทษฟานี่แค่ล้อเล่นเฉยๆ"ฟานี่รีบเข้ามากอดปลอบร่างเล็กเมื่อเห็นน้ำตา(ที่เสแสร้ง)ของแทยอน

"ฮึกๆๆ"

"เฮ้อ แทนี่นะ มาแบบนี้ทุกทีเลย"ฟานี่บ่นให้ร่างเล็ก

ใช่แล้ว ทำไมทิฟฟานี่จะดูไม่ออกว่าแทยอนแกล้งทำ แต่เธอก็ไม่ได้ว่าอะไร ก็คนตัวเล็กมันน่ารักนี่

จุ๊บ

ทิฟฟานี่จูบซับน้ำตาคนตัวเล็กอย่างแผ่วเบาจนคนตัวเล็กค่อยๆหยุดร้องไห้ (โอ้ย คนแต่งอิจฉา)

แทยอนคลี่ยิ้มออกมาช้าๆพร้อมกับยกมือขึ้นแตะใบหน้าทิฟฟานี่ก่อนจะขยับใบหน้าตัวเองเข้าไปหาทิฟฟานี่ช้าๆ

ทิฟฟานี่ค่อยๆหลับตาลงด้วยความเขิน คนตัวเล็กเห็นแบบนั้นก็นึกสนุกใช้ปลายจมูกตัวเองแตะที่ปลายจมูกทิฟฟานี่แล้วส่ายหน้าไปมา

"ไม่เอานะแทยอน เดี๋ยวใครมาเห็นเข้าจะดูไม่ดีนะ"ทิฟฟานี่ร้องบอกเพราะความเขิน

"ไม่เป็นไรหรอกน่า"แทยอนพูดตอบเบาๆก่อนจะกดริมฝีปากทาบทับไปที่ริมฝีปากของทิฟฟานี่ช้าๆ

"อื้ม..."ทิฟฟานี่ร้องอยู่ในลำคอเมื่อคนตัวเล็กเริ่มใช้ลิ้นสอดแทรกเข้ามาในช่องปาก

"อื้อ"ทิฟฟานี่เคลิ้มไปกับการกระทำของคนรักเรียบร้อยแล้วจ้า

"แหม เคลิ้มเลยนะแม่หมีของแท" แทยอนถอนจูบออกมาให้ทิฟฟานี่ได้หายใจก่อนจะพูดแซว

"แทยอนบ้า"ทิฟฟานี่ร้องพร้อมกับตีไปที่แขนแทยอนเบาๆด้วยความเขิน

"อะไรล่ะ เมื่อกี้ถ้าแทไม่หยุดฟานี่คงจะจูบตอบด้วยใช่หรือเปล่าล่ะ เห็นลิ้นเริ่มขยับแล้วนะนั่น ฮะๆๆๆ"แทยอนหัวเราะเสียงดัง

"ม่ายยยยยยย"ทิฟฟานี่ร้องพลางเอามือปิดหูเรียกเสียงหัวเราะจากคนตัวเล็กเข้าไปอีก


"ฮ้า~ บรรยากาศสดชื่นจัง"หลังจากได้รับยาอายุวัฒนะจากแม่หมีคนสวยแล้วคนตัวเล็กก็กลับมาอารมณ์ดีอีกครั้ง

"ชิ เห็นแล้วหมันไส้จัง"ทิฟฟานี่พึมพำเบาๆขณะเดินตามหลังคนตัวเล็กที่กระดี้กระด้าสุดขีด

ทั้งสองคนมาถึงสกีรีสอร์ทแล้ว ที่นี่ก็มีคนเยอะไม่ต่างจากงานเทศกาลตกปลาเท่าไหร่นัก

บรรยากาศที่นี่ต่างไปจากงานเทศกาลตกปลาเล็กน้อย หลายคนกำลังฝึกหัดอยู่ บางคนกำลังนั่งกอนโดร่าขึ้นไปที่ยอดเขา บางคนก็กำลังสกีลงมาด้วยความเร็วสูง

เป็นอีกที่ที่แทยอนและทิฟฟานี่คิดว่าน่าสนุกไม่น้อย

"คราวนี้ฟานี่ขอตั้งกติกาเองนะ แข่งสองในสามแล้วกัน แต่ฟานี่ขอซ้อมกันรอบนึง แทจะซ้อมด้วยไหม"

แทยอนพยักหน้าตอบขณะใส่อุปกรณ์สำหรับเล่นสกีอยู่ จากนั้นทั้งคู่ก็นั่งกอนโดร่าขึ้นไปบนยอดเขา

"รอบนี้แค่ซ้อมนะ ไม่นับจริง"ทิฟฟานี่หันมาบอกแทยอนที่เป็นจอมเจ้าเล่ห์ก่อนจะเคลื่อนตัวลงไป

แทยอนเห็นทิฟฟานี่ลงไปแล้วก็ตามไปบ้าง ร่างทั้งคู่พุ่งตามกันมาช้าๆก่อนจะเพิ่มความเร็วสูงขึ้นเรื่อยๆ

บางทีก็สลับซ้ายโยกขวากันราวกับมืออาชีพ ผ่านไปเพียงพริบตาทั้งคู่ก็มาถึงด้านล่างแล้ว แน่นอนว่าทิฟฟานี่มาถึงก่อนแทยอนเพราะออกตัวมาก่อน

"สนุกจัง ถึงจะแค่รอบซ้อมนะเนี่ย"ทิฟฟานี่พูดขึ้น

"ใช่ แต่รอบต่อไปแข่งจริงแล้วนะ แทไม่ออมมือให้เหมือนซ้อมแล้วนะจ้ะที่รัก"แทยอนพูดพลางส่งยิ้มน่าหมันไส้ให้ทิฟฟานี่

"ฟานี่ก็ไม่ออมมือให้แทเหมือนกันล่ะ ป่ะ เราขึ้นไปข้างบนกัน"

หลังจากขึ้นมาแล้วทั้งคู่ก็ขอให้คนที่อยู่ข้างบนช่วยให้สัญญาณปล่อยตัวให้ ซึ่งก็ได้รับความร่วมมือเป็นอย่างดี

"หนึ่ง สอง สาม!!"สิ้นเสียงสัญญาณร่างเล็กก็พุ่งลงไปอย่างรวดเร็วจนทิฟฟานี่ต้องตกใจไม่คิดว่าแทยอนจะเร็วขนาดนี้

รอบนี้แทยอนแสดงทักษะที่น่าเหลือเชื่อให้เห็นเมื่อร่างเล็กเล่นท่ายากต่างๆราวกับมืออาชีพเลยทีเดียว ซึ่งสุดท้ายแทยอนก็ชนะไป

"หนึ่งรอบ!"แทยอนร้องเสียงดังพร้อมกับรอยยิ้ม แต่ทว่ารอบต่อมาทิฟฟานี่กลับได้ชัยชนะไปอย่างฉิวเฉียด

"ฟานี่เก่งนะเนี่ย แทนึกว่าจะชนะแล้วเชียว"แทยอนพูด

"รอบหน้าฟานี่ต้องชนะแน่ๆ"ทิฟฟานี่เอ่ยอย่างมั่นใจ

ทั้งคู่กลับขึ้นที่จุดสตาร์ทอีกครั้งเพื่อการแข่งรอบสุดท้าย แน่นอนว่าหลังจากสิ้นเสียงสัญญาณแทยอนก็ใช้ความเร็วพุ่งออกตัวนำหน้าทิฟฟานี่ไป

แต่ทิฟฟานี่ก็ค่อยๆไล่ตามหลังมาเรื่อยจนห่างกันไม่มาก ร่างของทั้งคู่ใกล้ถึงเส้นชัยแล้ว ทิฟฟานี่ค่อยๆแซงได้ในที่สุด ซึ่งสุดท้ายแทยอนก็เป็นฝ่ายพ่ายแพ้ไปอย่างน่าเสียดาย

"ว๊ากกกก แพ้อีกแล้ว"แทยอนเริ่มคลั่งจนทึ้งหัวตัวเองเดือดร้อนทิฟฟานี่เข้ามาห้าม

"ไม่เอาน่าแท กีฬามีแพ้ก็ต้องมีชนะสิ"ทิฟฟานี่รับหน้าที่ปลอบคนตัวเล็กที่กำลังคลั่งอยู่ไปพักใหญ่จนคนตัวเล็กเริ่มสงบ

"ป่ะ เราไปเปลี่ยนชุดกัน ฟานี่อยากแช่น้ำร้อนแล้ว"ทิฟฟานี่พูดพร้อมกับลากแขนแทยอนที่กำลังทำหน้าหงิกไปด้วย


ด้วยความหรูหราของสกีรีสอร์ทที่ทั้งสองมานั้นนอกจากจะมีที่เล่นสกีแล้วยังมีสปา บ่อน้ำร้อน ซาวน่า และกิจกรรมอื่นๆอีกมากมาย

ตอนนี้ทั้งคู่กำลังแช่น้ำร้อนกันอยู่ จุดที่ทั้งคู่อยู่เป็นมุมที่ไม่ค่อยมีคนมา ทำให้คนตัวเล็กพิงไหล่ทิฟฟานี่ได้

"วันนี้สนุกมากเลย ถึงแทจะแพ้ก็ตาม"แทยอนพูด

"ฟานี่ก็สนุกเหมือนกัน ขอบคุณแทมากเลยที่พาฟานี่มาเที่ยวแบบนี้"ฟานี่พูดพลางโอบกอดคนรัก

"ไม่เป็นไรหรอก ถ้าฟานี่อยากมาอีกก็บอกนะ"ร่างเล็กพูดพร้อมกับรอยยิ้ม

"จ้าๆ แต่วันนี้แทก็แพ้ฟานี่สองครั้งเลย ดังนั้นแทต้องเชื่อฟังฟานี่หนึ่งวันนะ"

"ได้จ้า แทจะไม่ขัดฟานี่เลยจ้า"

"อืมงั้นอันดับแรกเลย หันหน้ามานี่"ฟานี่ออกคำสั่งแรกกับแทยอน คนตัวเล็กหันไปหาอย่างสงสัย

ซึ่งพอหันไปก็ได้รับคำตอบทันทีเมื่อทิฟฟานี่จูบเบาๆที่ริมฝีปากร่างเล็ก

จุ๊บ

"เป็นรางวัลที่พาฟานี่มาเที่ยวจ้า อยากได้อีกไหม"ทิฟฟานี่ถามพร้อมส่งรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ให้แทยอน

"ห๊ะ!" แทยอนเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ ปกติทิฟฟานี่ไม่เป็นแบบนี้นี่ สงสัยวันนี้จะเมาน้ำพุร้อน

"เป็นอะไรไปล่ะแท ทำหน้าอึ้งขนาดนั้นน่ะ ฟานี่ล้อเล่นหรอกน่า"แทยอนได้ยินก็ลอบเป่าปากถอนหายใจเบาๆ

"ไม่มีอะไรหรอก แค่ตกใจเฉยๆน่ะ"แทยอนกลับไปพิงไหล่คนรักเหมือนเดิมพร้อมตอบคำถามทิฟฟานี่

ทั้งคู่อิงแอบแนบชิดกระซิบกระซาบกัน บางครั้งก็หันไปเอาจมูกเขี่ยกันไปมา บางครั้งก็ผลัดกันจูบเบาๆ บางครั้งก็หอมแก้มกัน

มีบางครั้งแทยอนเกิดหื่นมุดลงไปใต้น้ำ ทำอะไรบางอย่างจนฟานี่ร้องด้วยความเขิน(โอยตาย แต่งไปจะเป็นลมไป แต่งเองฟินเอง)

หลังขึ้นจากบ่อน้ำร้อนแล้วทั้งสองสาวก็ไปซาวน่ากันต่อซึ่งก็เลือกมุมที่ไม่ค่อยมีคนเหมือนเดิม

ร่างเล็กทิ้งตัวลงไปบนตักนุ่มของทิฟฟานี่ ทั้งคู่คุยกันอย่างสนุกสนาน แทยอนจอมเจ้าเล่ห์เริ่มกลิ้งไปกลิ้งมาบนตัก แล้วสุดท้ายก็คว่ำหน้าลง(?ทำอะไรนะแท๊)

ทิฟฟานี่รีบหยิกแขนแทยอนจนร้องโอดโอยลุกเปลี่ยนอิริยาบถอย่างรวดเร็ว

"นี่แน่ะ ชอบทะลึ่งดีนัก"ทิฟฟานี่รัวกำปั้นไปที่ไหล่ร่างเล็ก

"พอแล้วๆ แทขอโทษๆ อ๊าก"แทยอนร้องโวยวายลั่นห้องซาวน่าจนทิฟฟานี่คลี่ยิ้มออกมาบางๆ

"มานี่เลย นี่คือบทลงโทษ"ว่าแล้วทิฟฟานี่ก็จับคนตัวเล็กมานั่งตักพร้อมกับกอดรัดคนตัวเล็กไว้แน่นจนแทยอนเริ่มอายบ้างแล้ว

"ฟะ..ฟานี่ ปล่อยแทเถอะนะ"แทยอนตะกุกตะกักขอร้องฟานี่ด้วยความเขิน

"ไม่ปล่อยหรอก"ฟานี่พูดเสียงแข็งแกล้งทำหน้าจริงจังใส่แทยอน ซึ่งร่างเล็กเห็นแบบนั้นต้องถอนหายใจแล้วปล่อยเลยตามเลย

และแล้วมันก็เหมือนที่บ่อน้ำร้อนอีกครั้ง กระซิบกระซาบ เอาจมูกเขี่ยกันไปมา หอมแก้ม จูบเบาๆ แต่รอบนี้มีกดจูบหนักๆนานๆเป็นบางครั้ง

"อื้อ..."เสียงครางกระเส่าในลำคอร่างเล็กเมื่อโดนคนรักแกล้ง

"อื้ม..."จูบอันแสนยาวนานยังดำเนินต่อไปความรักที่ทิฟฟานี่ส่งผ่านไปให้แทยอนซึ่งคนตัวเล็กก็ได้รับรู้

ช่วงเวลาที่หาไม่ค่อยได้แบบนี้ร่างเล็กรู้สึกอยากจะหยุดเวลาเอาไว้ตรงนี้เช่นเดียวกับทิฟฟานี่ซึ่งก็คิดแบบเดียวกัน


ความมืดโรยตัวลงมาช้าๆเข้าคลอบคลุมกระท่อมที่ซึ่งสองสาวอาศัยอยู่ ภายในห้องนอนสองสาวโอบกอดกันอยู่บนเตียง

ทิฟฟานี่ใช้แขนต่างหมอนให้แทยอนหนุน ทั้งคู่พูดคุยกันเรื่องต่างๆมากมายไม่มีหยุด(ไม่รู้พูดเรื่องอะไรกันมั่ง)

"ยังไงฟานี่ก็ขอบคุณแทมากจริงๆนะที่พามาเที่ยวน่ะ"

"เอาอีกแล้ว แทบอกแล้วไงว่าไม่เป็นไร ถ้าอยากมาก็บอกเลยแทจะพามาอีก"แทยอนส่ายหน้าตอบทิฟฟานี่

"จ้าๆ ไหนๆรับรางวัลหน่อยซิ"ทิฟฟานี่ว่าพลางก็จับใบหน้าแทให้หันมาก่อนจะกดจูบหนักๆลงไป

"อื้ม"ร่างเล็กส่งเสียงในลำคอเบาๆด้วยความสุขเมื่อลิ้นทั้งคู่เกี่ยวกระหวัดพันกันไปพันกันมา(เห้ยๆเริ่มเรทแล้ว)

"หวานจัง"แทยอนพูดพร้อมกับส่งสายตาวิบวับไปให้คนรัก ทิฟฟานี่เห็นสายตาแบบนั้นก็เข้าใจว่าคืนนี้จะโดนอะไรบ้างอดทุบใส่แขนคนรักไม่ได้

"ทะลึ่ง"

"ฮะๆๆๆ ปิดไฟแล้วนะ"นิ้วมือแทยอนเริ่มลูบไปมาทั่วร่างคนรักพร้อมกับแสงไฟที่ดับลงท่ามกลางหิมะที่โปรยปรายมาอย่างเงียบงัน...

'ฉันให้รางวัลกับตัวเองแล้ว รางวัลของตัวฉันคือการพาตัวเองมาเที่ยวกับคนรัก แล้วคุณล่ะตอบฉันได้หรือยัง รางวัลของพวกคุณคืออะไร"
by Kim Taeyeon

วันเสาร์ที่ 9 มิถุนายน พ.ศ. 2555

Haunted Factory (Taeyeon x Tiffany) ft.Royal Couple


Haunted Factory

Title : Haunted Factory
Author's Name : Senkoong
Pairing : Royal Couple
Rate : NC 20+
Author Notes : วันช็อตเรื่องใหม่จ้า คราวนี้เป็นเรื่องหลอนๆที่จะเกิดขึ้นกับสาวๆเมื่อพวกเธอถูกขังอยู่ในโรงงานร้างและถูกใครบางคนไล่ล่า พวกเธอจะเป็นยังไงล่ะเนี่ย เอาใจช่วยพวกเธอด้วยนะ


เสียงวิ่งและเสียงกรีดร้องดังขึ้นทั่วโรงงานร้างแห่งหนึ่งในยามค่ำคืนที่มืดมิด

ร่างบางสองร่างจับมือกันแน่นด้วยความหวาดกลัว ใครบางคนกำลังไล่พวกเธอ

ใบหน้าคมเหลียวมองฝ่าความมืดไปมาอย่างระวังตัวส่วนอีกคนก็ไม่ต่างกันนัก

ไม่นานมานี้พวกเธอถูกใครบางคนจับตัวมาขังไว้ที่นี่รวมทั้งเพื่อนของเธออีกเจ็ดคน

ทว่าตอนนี้พวกเธอกลับแยกกระจายกันเสียแล้ว เพราะเสียงและกลิ่นนั่น

เสียงเหล็กกระทบกันจนรู้สึกขนลุกเมื่อรวมกับบรรยากาศน่าวังเวงและกลิ่น

.....เลือด....


ในโรงงานร้างที่เงียบสงัดร่างเล็กของแทยอนทรุดลงกับพื้นด้วยความเหน็ดเหนื่อย

เนื่องจากการวิ่งหนีอะไรบางอย่างที่น่ากลัวจนต้องหลงกับเพื่อนอีกหลายคน

ทิฟฟานี่สาวหน้าหวานที่วิ่งหนีมาด้วยกันก็ต้องทรุดลงไปอีกคนเมื่อถูกร่างเล็กฉุดมือ

เสียงหอบหายใจดังไปทั่วห้องที่มืดสนิท ความหวาดกลัวเกาะกุมในใจ ทั้งคู่จับมือกันแน่น

"เหนื่อย...เหนื่อยจัง"ร่างเล็กพยายามสูดลมหายใจเต็มที่

จนผ่านไปสักพักทั้งคู่จึงเริ่มเปิดบทสนทนากัน

"แทว่าต้องมีใครซักคนแกล้งพวกเราแน่ๆ"ร่างเล็กนั่งชันเข่าข้างหนึ่งพูดขึ้น

"แต่ฟานี่ว่าไม่ใช่แบบนั้นหรอก ฟานี่รู้สึกไม่ดีเลย เหมือนว่าจะมีอะไรเลวร้ายเกิดขึ้น"

ร่างเล็กนิ่งเงียบ ลางสังหรณ์ของทิฟฟานี่ไม่เคยพลาด

"ขออย่าให้เป็นแบบนั้นเลย.."ร่างเล็กเปรยเบาๆ

ขณะที่ทั้งสองคุยกันอยู่ก็เกิดเสียงบางอย่างขึ้นจนต้องผุดลุกด้วยความตกใจ

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!

"เสียงนั่น เจสสิก้า!!!"

ทิฟฟานี่พูดด้วยความตกใจ เสียงของเพื่อนเธอทำไมเธอจะจำไม่ได้

"รีบไปกันเถอะ" ร่างเล็กฉุดมือร่างบางวิ่งฝ่าความมืดไปทางต้นเสียงอย่างรวดเร็ว

"เกิดอะไรขึ้นกับเจสสิก้ากันน่ะ"ร่างบางที่วิ่งตามหลังแทยอนพูดกับตัวเองเบาๆ

ไม่นานทั้งสองก็มาถึงที่ๆเจสสิก้าน่าจะอยู่แถวๆนี้ รอบๆเป็นเครื่องจักรขนาดใหญ่หลายชนิด

"เจสสิก้า เธออยู่ไหนน่ะ"ทิฟฟานี่ตะโกนถามไปในความืด

ทว่ากลับไร้ซึ่งเสียงตอบกลับ มันเงียบสนิทจนแทบได้ยินเสียงเข็มหล่น

ทั้งคู่กุมมือเดินหาเพื่อนด้วยความระมัดระวัง สายตาทิฟฟานี่สอดส่ายไปมาหวังเจอเพื่อนรัก

"อ๊ะ นั่น!!"ร่างเล็กกระตุกแขนทิฟฟานี่ให้หันมามองแล้วชี้มือไปยังมุมหนึ่งของห้องกว้าง

ภายในความมืดเห็นเงาคนนั่งอยู่ลางๆ ไม่รอช้าทั้งสองคนเดินเข้าไปทันที

"เจสสิก้า!!"ทิฟฟานี่ปล่อยมือแทยอนโผเข้าหาเพื่อนสาวที่นั่งอยุ่บนพื้น แต่แล้วเธอก็ต้องชะงัก

เพื่อนสาวของเธอพลันคอพับลงไปด้านหลัง ทิฟฟานี่ตาเบิกโพลงด้วยความตกใจก่อนจะมองมือของตัวเอง

เลือด!!!

"...."

ร่างบางมองมือตัวเองด้วยความช็อคจนเสียงหายไปเลยทีเดียว แทยอนก็ตกใจไม่ใช่น้อยเหมือนกัน

แต่เพราะคุมสติได้ดีกว่า จึงเดินเข้าไปแตะที่จมูกของเจสสิก้า แม้ไม่อยากยอมรับแต่ก็จำเป็นต้องทำ

ไร้ซึ่งลมหายใจ...เจสสิก้าตายแล้ว

เพื่อนของเธอตายด้วยฝีมือใครบางคนที่พาพวกเธอมาขังที่นี่ ร่างเล็กคิดอย่างเคร่งเครียด

"ไปกันเถอะฟานี่ เราต้องหาทางออกไปจากที่นี่ให้ได้"ร่างเล็กเดินเข้าไปฉุดมือทิฟฟานี่ที่กำลังช็อคขึ้นมา

ทว่าร่างบางยังคงช็อคอยู่จนแทยอนต้องตบที่ใบหน้าเบาๆ

"ฟานี่ ฉันรู้ว่าเธอกำลังเสียใจ แต่พวกเราต้องหนีออกไปจากที่นี่นะ"แทยอนเอ่ยด้วยเสียงเครียดๆ

ร่างบางคืนสติมาได้บ้างแล้วหันไปมองร่างเพื่อนรักที่นอนจมกองเลือดอยู่ แต่แล้วสายตาเธอก็เห็นอะไรบางอย่าง

"แท..แทยอน..."

ทิฟฟานี่พูดเสียงสั่นแล้วชี้มือไปที่มืดๆจุดหนึ่งใกล้ๆกับเครื่องจักรเก่าๆพังๆ จุดที่มีอะไรบางอย่างกองอยู่กับพื้น

ร่างเล็กหันไปดูก็ต้องขมวดคิ้วอย่างเคร่งเครียดอีกครั้งก่อนจะลุกขึ้นเดินไปดูช้าๆ

"ยูริ?"

ร่างเล็กเอ่ยด้วยความตกใจระคนสงสัยเมื่อเห็นสิ่งๆนั้นเต็มตา เพื่อนเธอและทิฟฟานี่

ควอนยูริคนรักของเจสสิก้ากำลังนอนจมกองเลือด ใบหน้าที่เต็มไปด้วยเลือดนอนหงายหน้า

ตาเบิกกว้างคล้ายกับตกใจเพราะอะไรบางอย่าง สร้างความสยดสยองต่อแทยอนและทิฟฟานี่มาก

"ยูริ!!"ร่างบางที่เดินตามมาร้องด้วยความตกใจอีกรอบ

"ฮึก..นี่มันอะไรกัน...ฮึก...มันเกิดอะไรขึ้นกับพวกเรา"

ทิฟฟานี่ทนความหวาดกลัวไม่ไหวจนต้องหลั่งน้ำตาออกมา แทยอนขบกรามแน่นด้วยความโกรธแค้น

ร่างเล็กรู้สึกอยากจับคนที่เป็นต้นเหตุมาสับเป็นพันๆชิ้น แต่ก็ต้องข่มกลั้นอารมณ์เอาไว้

อย่างไรภารกิจหลักคือต้องรีบหนีออกจากที่นี่ ซึ่งเธอก็หวังว่าเพื่อนๆที่เหลือจะคิดแบบเดียวกัน

"ไปกันเถอะฟานี่ เราต้องรีบหนีก่อนไอ้บ้านั่นมา"

แทยอนจับมือทิฟฟานี่แน่นแล้วเดินลากฝ่าความมืดออกจากบริเวณนั้น


ขณะเดียวกันอีกด้านยุนอาและซอฮยอนผู้ซึ่งประสบเหตุการณ์แบบเดียวกันก็มีความหวาดกลัวเช่นเดียวกัน

หลังจากที่แยกกันกับพวกเพื่อนๆแล้วพวกเธอสองคนก็มาเจอกับร่างไร้วิญญาณของฮโยยอน

ร่างของฮโยยอนถูกพาดอยู่กับเครื่องจักรชนิดหนึ่งเลือดไหลย้อยลงมาเป็นทางยาว

ซอฮยอนรับไม่ได้กับเรื่องนี้ถึงกับสลบไปเดือดร้อนยุนอาต้องรีบเข้ามาประคองไว้

ยุนอาก็หวาดกลัวไม่แพ้กันแต่ด้วยความเข้าใจสถานการณ์ทำให้ต้องรีบปลุกซอฮยอนให้ฟื้นขึ้นมา

แต่ทว่า...

เคร้ง~!เคร้ง~!เคร้ง~!เคร้ง~!


เสียงเหล็กกระทบกันพลันดังขึ้นอีกครั้งยุนอาหันไปมองตามทิศทางของเสียงด้วยความหวาดกลัว

ยุนอาพยายามปลุกร่างในอ้อมแขนอย่างรวดเร็ว ซอฮยอนค่อยๆฟื้นคืนสติก่อนจะประมวลผล

เหมือนยุนอาจะรู้ทันรีบเอามือปิดปากซอฮยอนเอาไว้เมื่อเธอทำจะกรี๊ดพลางยกนิ้วชี้แตะปากเบาๆ

ซอฮยอนมองอย่างงุนงงชั่วขณะแล้วก็เข้าใจในเวลาต่อเมื่อเธอได้ยินเสียงเหล็กกระทบกัน

เธอหันมามองยุนอาด้วยความตกใจและหวาดกลัว ยุนอาตัดสินใจลุกขึ้นแล้วจับมือซอฮยอนแน่น

"รีบไปหลบตรงนั้นกันเถอะ"ยุนอาพูดเบาๆพลางชี้มือไปที่มุมหนึ่งซึ่งพอจะหลบซ่อนตัวได้

ซอฮยอนพยักหน้าแล้วรีบเข้าไปซ่อนทันที เสียงเหล็กดังใกล้เข้ามาแล้ว อารมณ์ของทั้งสองเครียดจนแทบคลั่ง

'มาแล้ว!' ทั้งคู่คิดในใจพร้อมกันและทันใดนั้นก็ปรากฎร่างในชุดคลุมมีฮู้ดสีดำสนิทถือดาบคาตานะเล่มยาวเข้ามาตรงจุดที่พวกเธอยืนอยู่เมื่อครู่

ซอฮยอนเอามือปิดปากกลั้นลมหายใจด้วยความหวาดกลัว ส่วนยุนอาก็แทบกรี๊ดออกมาเหมือนกัน

ร่างในชุดคลุมก้าวเดินช้าๆเข้าไปหาร่างไร้ชีวิตที่พาดอยู่บนเครื่องจักรก่อนจะเอาลงมานอนราบที่พื้น

ยุนอาและซอฮยอนมองการกระทำของร่างปริศนานั่นไม่วางตา แต่แล้วก็ต้องตาเบิกกว้างด้วยความตกใจ

เมื่อคนในชุดคลุมยกดาบในมือขึ้นมาฟันลงไปที่ร่างไร้ชีวิตบนพื้นก่อนจะฟันซ้ำไปซ้ำมาอีกหลายที

เลือดสาดกระจายไปทั่ว ร่างสองร่างในมุมมืดหวาดกลัวแทบสิ้นสติจนซอฮยอนเผลอถอยหลังไปโดนเหล็กจนเกิดเสียงดัง

ยุนอาหันมามองซอฮยอนด้วยความตกใจ ซอฮยอนก็หันไปมองยุนอาด้วยความตกใจเช่นกันก่อนที่ยุนอาจะหันไปมองร่างในชุดคลุมนั้นอีกครั้ง

แต่ทว่าร่างของฆาตกรโรคจิตนั้นกลับหายไปแล้ว ยุนอารีบเดินเข้าไปจับมือซอฮยอน ในขณะที่กำลังเอื้อมมือไปนั้น

ฉัวะ!!....

เสียงดังขึ้นเบาๆพร้อมกับประกายดาบวูบขึ้นในความมืด ยุนอามองซอฮยอนด้วยความงุนงง

ร่างสูงของซอฮยอนค่อยๆล้มลงกับพื้นช้าๆราวกับภาพสโลว์โมชั่นเผยให้เห็นร่างในชุดคลุมปริศนายืนถือดาบอยู่ด้านหลัง

ยุนอาล้มกระแทกพื้นด้วยความตกใจตาเบิกกว้างมองเข้าไปในฮู้ดแล้วเธอก็ต้องรู้สึกวูบเมื่อประกายตาของฝ่ายตรงข้าม

ความโหดเหี้ยม ไร้น้ำใจ ความโกรธแค้น ถูกส่งออกมาจากสายตานั้นจนเธอหวาดกลัวแทบเป็นลม

ไม่รอช้าเธอรีบลุกขึ้นแล้ววิ่งหนีเข้าไปในความมิดด้วยความหวาดกลัว


"ยุนอา!!"

เสียงตะโกนดังขึ้นจนยุนอาต้องหยุดวิ่งแล้วหันไปมองก่อนจะพบว่าเป็นแทยอนและทิฟฟานี่

"พี่แทยอน! พี่ฟานี่!"ร่างสูงของยุนอารีบวิ่งเข้าไปกอดรุ่นพี่ของเธอแน่นพร้อมกับร้องไห้ออกมาด้วยความหวาดกัลว

"พี่แท พี่ฟานี่ พี่ฮโยยอนกับซอฮยอนถูกฆาตกรโรคจิตฆ่าไปแล้ว ฮึก"ยุนอาสะอึกสะอื้นเล่าให้รุ่นพี่ทั้งสองฟัง

แทยอนทิฟฟานี่มองหน้ากันด้วยความเศร้าเมื่อได้ฟังเรื่องของยุนอา

"ซันนี่ ซูยอง ยูริ เจสสิก้า ก็ไปแล้วนี่ยังมีฮโยยอนกับซอฮยอนอีกเหรอเนี่ย"ทิฟฟานี่ร้องไห้ออกมาด้วยความเศร้า

ส่วนยุนอาช็อคไปเรียบร้อยแล้วทันทีที่ได้ฟังทิฟฟานี่พูดออกมาเธอถึงกับหน้ามืดเซไปวูบหนึ่ง

รุ่นพี่ที่เธอรักถูกฆาตกรโรคจิตนั่นฆ่าไปแล้วอย่างนั้นเหรอ ไม่จริงใช่ไหม~

เคร้ง~!เคร้ง~!เคร้ง~!เคร้ง~!


มันมาอีกแล้วเสียงนี้แถมยังดังใกล้เข้ามาเร็วกว่าครั้งก่อนๆอีกด้วย

ทั้งสามหันไปมองทันทีที่ได้ยิน ยุนอาและทิฟฟานี่หน้าซีดเผือดด้วยความหวาดกลัว

แทยอนรีบกระชากมือทั้งคู่ให้ออกวิ่ง ยุนอาและทิฟฟานี่ข่มความกลัวออกวิ่งตามหลังคนตัวเล็กไป

เสียงวิ่งพร้อมกับเสียงเหล็กกระทบกันใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ทั้งสามยิ่งหวาดกลัวยิ่งกว่าเดิม


เนื่องจากความหวาดกลัวของพวกเธอทำให้ยุนอาและทิฟฟานี่เสียหลักล้มลงกับพื้น

"โอ๊ย!!"

ร่างเล็กหยุดชะงักในระยะที่ห่างไกลแล้วหันกลับมามองยุนอาและทิฟฟานี่ที่ล้มอยู่ แต่แล้วก็ต้องตาเบิกกว้างเมื่อเห็นประกายแวววาวในความมืด

"ไม่!!!!"

ร่างเล็กตะโกนลั่นพร้อมกับวิ่งเข้าไปหาทั้งสองทว่าไม่ทันเสียแล้ว เงาดาบวูบขึ้นในความมืดสองครั้ง

เลือดสาดกระจายออกจากร่างของคนรักและรุ่นน้องที่รักของเธอ ทั้งสองค่อยๆล้มตัวลงไปนอนกับพื้นช้าๆ

ประกายชีวิตในดวงตาค่อยๆหายไปช้าๆ และแล้วทั้งคู่ก็แน่นิ่งไป

"ไอ้เลวเอ้ย แกทำไมแบบนี้ทำไมวะ พวกฉันไปทำอะไรให้ถึงได้ทำแบบนี้!!!"

ร่างเล็กตวาดลั่นใส่ร่างในชุดคลุมที่ยืนถือดาบอยู่ใกล้ๆร่างของยุนอาและทิฟฟานี่

แต่ร่างปริศนานั้นไม่ตอบร่างแทยอนขบกรามแน่นด้วยความโกรธแค้น

ร่างปริศนายืนนิ่งเหมือนพิจารณาอะไรสักอย่างก่อนจะทำสิ่งที่แทยอนคาดไม่ถึง

ดาบในมือยกสูงขึ้นมาแล้วฟันซ้ำไปซ้ำมาบนร่างของทิฟฟานี่ แทยอนตาเบิกกว้างจนแทบถลน

"ไอ้เลวเอ้ย"ร่างเล็กพุ่งเข้าใส่คนในชุดคลุมอย่างขาดสติ

ซึ่งเหมือนคนในชุดคลุมจะรู้อยู่แล้ว ทันทีที่แทยอนพุ่งเข้ามาในระยะ ดาบในมือพลันเปลี่ยนทิศทางเข้าใส่ร่างเล็ก

แทยอนต้องชะงักตัวอย่างไม่มีทางเลือกก่อนจะถอยหลังหลบ แต่ด้วยความตกใจทำให้ก้าวเท้าพลาดหงายหลังล้มไปกับพื้น

แทยอนตะเกียกตะกายหลบดาบที่แทงเข้ามาใส่ร่าง คนในชุดคลุมไล่ต้อนร่างเล็กเข้าสู่ทางตันไปเรื่อยๆ

จนในที่สุดร่างเล็กก็มาถึงทางตันตรงมุมห้อง แทยอนมองไม่เห็นทางหนีจึงนอนพิงผนังเหม่อมองประกายดาบสุดท้าย

ฉัวะ!!

เลือดสาดกระจายไปทั่วเมื่อร่างกายถูกความคมของดาบในมือฆาตกรชำแรกผ่าน

ร่างเล็กกระตุกสองสามครั้งก่อนจะแน่นิ่งไป

คนในชุดคลุมสะบัดดาบแรงๆไล่เลือดที่ติดอยู่ออกไปพลางแสยะยิ้มอยู่ภายใต้ฮู้ดที่มือสนิทนั้น

ดาบในมือค่อยๆตกลงสู่พื้น สองมือยกขึ้นมาจับฮู้ดแล้วปลดออกเผยให้เห็นใบหน้าของฆาตกรโรคจิต

ใบหน้าของใครบางคนที่เก้าสาวรู้จักดี

ใบหน้าที่พวกเธอจำได้ดี

ใบหน้าของ....คริสตัล จอง!!


คัท!!!!!!!!!

แปะ!!แปะ!!แปะ!!

เสียงปรบมือดังก้องไปทั่วพร้อมกับไฟที่สว่างขึ้นมา คนจำนวนมากปรบมือให้คริสตัลพร้อมกับส่งรอยยิ้มไปให้เธอ

ร่างสามร่างที่นอนกองอยู่บนพื้นค่อยๆลุกขึ้นมาก่อนจะส่งยิ้มให้กันแล้วเดินเข้ามาจับมือแสดงความดีใจกัน

เจสสิก้าเข้ามากอดน้องสาวพร้อมกับรอยยิ้ม

"ยอดเยี่ยมมาก คริสตัล เธอแสดงได้ดีมาก"คริสตัลยิ้มรับพี่สาว

"เห้ แล้วฉันล่ะเจส คริสตัลแค่สะบัดดาบไปมานะ พวกฉันสิต้องรับบทหนักเลย ทำไมไม่ชมกันมั่งห๊า!!"ร่างบางของแม่หมีแว้ดใส่เพื่อนสาว

"ยอดเยี่ยมมากทุกคน แบบนี้ภาพยนตร์ของชั้นของเราต้องได้ที่หนึ่งแน่ๆ ขอบใจทุกคนรวมทั้งรุ่นพี่ด้วยค่ะที่มาช่วยพวกเรา เอาล่ะ มาช่วยกันเก็บของแล้วแยกย้ายกันกลับเถอะ"

ผู้กำกับซึ่งเป็นหัวหน้าชั้นของคริสตัลประกาศเสียงดัง ทีมงานทุกคนค่อยๆกลับไปเก็บของตามหน้าที่แล้วแยกย้ายกันกลับไป


"พวกพี่แสดงกันเก่งจริงๆนะคะ"คริสตัลพูดกับเก้าสาว

"เธอก็เก่งนะคริส ฟันดาบไปมาท่าทางนิ่งๆแบบนั้นน่ากลัวมากเลยล่ะ"ทิฟฟานี่พูดชมน้องสาวเพื่อน

"ยังไงก็ขอบคุณพวกพี่ๆมากเลยนะคะที่มาช่วย"

"ไม่เป็นไรจ้า ก็สนุกดีเหมือนกันล่ะ แต่บรรยากาศที่นั่นน่ากลัวจริงๆนะ ถึงจะรู้ว่าเป็นแค่การแสดงก็เถอะ"ซันนี่พูดพลางลูบแขนไปมา

"ใช่ๆ ตอนฉันพาดอยู่บนเครื่องจักรเก่าๆนั่นล่ะกลัวมันจะพังลงมาแทบตาย"ฮโยยอนเสริมเข้ามา

แทยอนอมยิ้มมองสมาชิกวงพูดคุยเรื่องการแสดงที่ผ่านมากันอย่างสนุกสนาน

มันเหนื่อยจริงๆนะ การแสดงเนี่ย แต่ก็สนุกไปอีกแบบ กลับไปขอพักให้เต็มที่หน่อยเถอะ



The End

วันศุกร์ที่ 8 มิถุนายน พ.ศ. 2555

Leave for Come back (Sooyoung x Sunny)

Leave for Come back



Title
 : Leave for Come back
Author's Name : Senkoong
Pairing : Sooyoung x Sunny
Rate : NC 15+
Author Notes : วันช็อตสั้นๆเรื่องที่สามจ้า เป็นเรื่องของชเวซูยองและลีซันนี่(ซุนคยู)โดยเฉพาะเลย เห็นไม่ค่อยมีคนแต่ง ส่วนมากจะเป็นเพื่อนตัวเอกตลอดไม่ก็เป็นคู่รองไม่ใช่คู่หลัก ซึ่งขัดใจไรท์เตอร์ที่ชอบซันนี่มากๆ คราวนี้เลยขอเขียนฟิคให้ซันนี่ซะเลย เนื้อเรื่องอยู่ในต่างประเทศจ้า ต่างคนต่างรักแต่ไม่กล้าบอกกันเพราะกลัวความสัมพันธ์จะเป็นไปในทางที่แย่ลงเลยเก็บเงียบเอาไว้ด้วยกันทั้งคู่หุหุ แล้วจะทำยังไงดีล่ะ ก็อ่านเอาเลยจ้า


'มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่สามารถแสดงความรู้สึกได้หลากหลายแต่ใครบ้างจะรู้ความรู้สึกของฉัน'ร่างเล็กเขียนข้อความลงในสมุดพลางถอนหายใจ


'มันเจ็บปวดเหลือเกินเมื่อเราหลงรักใครแต่ไม่สามารถบอกออกไปได้ คุณเคยรู้สึกแบบนั้นบ้างหรือเปล่ามาสิฉันจะเล่าให้ฟัง เรื่องราวความรักของฉัน'



ในวันที่หนาวเหน็บร่างสูงของซูยองนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่หน้าเตาผิงในบ้านพักที่หรูหรามาก

ไม่ห่างกันนักร่างเล็กของซันนี่ก็นั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะเล็กๆภายในห้องรับแขกของบ้าน

พวกเธอสองคนมาทำงานกันถึงต่างประเทศในฐานะตัวแทนของโซนยอชิแด

"ซูยอง วันพรุ่งนี้งานพวกเราก็เสร็จแล้ว ไปเที่ยวกันแล้วค่อยกลับโซลกันนะ"ซันนี่ละสายตาจากโน๊ตบุ๊คมากล่าวกับซูยอง

"อืม ได้สิ เธออยากไปที่ไหนล่ะ"ร่างสูงเงยหน้าจากหนังสือพิมพ์มาถามคนตัวเล็ก

"เย้ ช่วงนี้มีงานเทศกาลพอดีเลย ขอเที่ยวซักสี่ห้าวันค่อยกลับกันนะ"คนตัวเล็กเอ่ยน้ำเสียงออดอ้อน

ซูยองอดยิ้มให้คนตัวเล็กไม่ได้เมื่อเห็นอาการดีใจของซันนี่

"ได้สิ หลังเสร็จงานพรุ่งนี้ก็ว่างไปอีกหลายอาทิตย์เลย แล้วที่นี่มีงานเทศกาลอะไรล่ะ"

"งานเฮนเลย์ รอยัล เรกัตตาน่ะ งานแข่งเรือของอังกฤษเป็นประเพณีโบราณของเขาเลยนะ ฉันค้นหารูปดูในเว็บไซต์แล้วน่าสนุกมาก

ตอนกลางคืนก็มีงานแสดงของนักร้องนักแต่งเพลงชื่อดังของแคนาดาด้วย ไปนะๆ"ร่างเล็กเกาะแขนคนตัวสูงเขย่าๆจนซูยองสั่นไปทั้งตัว

"จ้าๆ แล้วนี่งานบนโต๊ะเสร็จแล้วเหรอมันอ้อนฉันแบบนี้น่ะ"ซูยองยิ้มอย่างอบอุ่นให้ซันนี่

"เสร็จแล้วจ้า"คนตัวเล็กยิ้มกว้างก่อนจะโผเข้ากอดร่างสูงด้วยความดีใจโดยไม่รู้เลยว่าร่างสูงรู้สึกอย่างไร

ว้ากกกก เธอกำลังทำให้ฉันทนไม่ไหวนะ

ซูยองพยายามข่มความรู้สึกสุดความสามารถ หน้าอกนุ่มนิ่มเบียดอยู่กับหน้าอกตัวเองแบบนี้มันทรมานสุดๆเลย

"พอได้แล้วน่า ไปนอนได้แล้ว"ซูยองเริ่มทนไม่ไหวเมื่อคนตัวเล็กบิดตัวไปมาบนร่างตัวเองต้องรีบพูดออกมา

"ฮิฮิ อยากให้ถึงพรุ่งนี้ไวๆ งั้นฉันไปนอนก่อนนะ เธอก็อย่านอนดึกล่ะ"ซันนี่ผละจากร่างสูงออกมาพูดแล้วเดินเข้าห้องนอนไป

"ราตรีสวัสดิ์"ซูยองตอบพร้อมกับยิ้มบางๆให้ซันนี่

ทำไมกันนะ ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย ฉันอยากจะบอกความรู้สึกของฉันออกไปให้เธอรู้ แต่ฉันกลัว

กลัวว่าทุกอย่างจะเปลี่ยนไป ถ้าฉันบอกไปเธอจะให้โอกาสฉันบ้างหรือเปล่านะ

ท่ามกลางความเหน็บหนาวเบื้องนอกร่างสูงจมอยู่กับความคิดของตัวเองอย่างเศร้าๆ

เธอหลงรักคนตัวเล็ก เธออยากบอกให้คนตัวเล็กได้รู้ความรู้สึกของเธอ

แต่เธอกลัว กลัวว่าความสัมพันธ์จะเลวร้าย เธอไม่อยากให้เป็นแบบนั้น

จะมีโอกาสสำหรับเธอหรือเปล่านะ..



"ซูยองนี่ใจดีจังนะ ฉันอยากไปไหนก็ตามใจฉันจริงๆ"หลังจากเข้าห้องมาแล้วซันนี่ก็มานอนคิดอยู่บนเตียง

"ฉันอยากบอกเธอจริงๆยิ่งเธอทำแบบนี้มันจะทำให้ฉันรักเธอรู้ไหม แต่ฉันกลัวความสัมพันธ์ของเราเปลี่ยนไป

มันคงจะเลวร้ายมากแน่ๆถ้าเป็นแบบนั้น คงได้แต่ทำแบบนี้ต่อไปล่ะนะ เฮ้อ รู้สึกแย่จริงๆ"ซันนี่พึมพำด้วยความเศร้า

"เอาล่ะ นอนดีกว่าพรุ่งนี้จะเที่ยวให้สนุกเลย อืม.. ฉันหวังว่ามันคงจะสนุกล่ะมั้ง"

สุดท้ายคนตัวเล็กก็หลับไปด้วยความง่วง ซันนี่เองก็เช่นกัน เธอหลงรักคนตัวสูง

และก็เหตุผลเดียวกันที่ทำให้ไม่กล้าบอกความรู้สึกออกไป เธอไม่กล้าเผชิญกับความรู้สึกที่เจ็บปวด

ไม่สิ เธอยังไม่พร้อมที่จะเจอต่างหาก มันยังไม่ถึงเวลา มันเป็นเรื่องเศร้ามากนะถ้าถูกปฏิเสธน่ะ

แต่เธอก็เชื่อว่าสักวันนึงเธอจะกล้าบอกความรู้สึกของเธอออกไปให้เขารู้ รอให้เธอพร้อมก่อนนะ



"อ๊า ดูนั่นสิซูยอง เรือลำนั้นประหลาดจัง"คนตัวเล็กร้องเสียงดังพลางชี้ให้คนตัวสูงดูเรือรูปร่างประหลาดที่พวกเธอไม่เคยเจอ

"โอ๊ะ นั่นๆ เรือลำนั้นถูกแซงแล้ว ฮ่าๆๆ"ซูยองอมยิ้มให้คนตัวเล็กที่แสดงอาการราวกับเด็กเจอของเล่น

รอยยิ้มสดใสของซันนี่ทำให้ซูยองรู้สึกดีจริงๆ ตั้งแต่รู้จักกับซันนี่ชีวิตเธอก็มีแต่ความสดใส

ยามที่เธอลำบากก็ได้คนตัวเล็กตรงหน้าช่วยเหลือ มันทำให้เธออดหลงรักคนตัวเล็กคนนี้ไม่ได้

ตอนนี้พวกเธออยู่ในงานแข่งเรือของอังกฤษซึ่งมันเป็นประเพณีที่สืบทอดกันมานาน

มีเรือรูปร่างแปลกๆหลายลำมาแข่งกัน ผู้ชนะก็พากันดีใจส่วนคนแพ้ก็ทำท่าเสียดายแต่ไม่นานพวกเขาก็เข้าไปยินดีกับผู้ชนะ

มันเป็นงานเทศกาลที่สนุกมากจริงๆ ไม่ใช่เพราะเรือประหลาดๆพวกนั้นหรอกนะ สำหรับฉันแล้วมันเป็นเพราะซันนี่ต่างหากล่ะ

ถ้าไม่มีเธอมาด้วยฉันคงไม่สุขใจเท่านี้หรอก ยิ่งเห็นก็ยิ่งรู้สึก อยากบอกเหลือเกิน แต่ฉันยังไม่พร้อม

หวังว่าเธอจะไม่มีใครหรอกนะ ไม่งั้นฉันคงเสียใจมากแน่ๆ

"เอ๊ะ นั่นซันนี่กับซูยองนี่"

เสียงเรียกชื่อพวกเธอดังขึ้นท่ามกลางคนที่กำลังเดินขวักไขว่ ทั้งคู่หันไปตามเสียงก็พบใครบางคนยืนอยู่

"ฮโยมิน!! เธอมาได้ยังไงเนี่ย"ซันนี่ถลาเข้าไปกอดคนคุ้นเคยแน่น

ร่างสูงที่เดินมาตามหลังเจ็บแปล๊บที่หน้าอกข้างซ้ายแต่ก็ฝืนส่งยิ้มทักทายให้ฮโยมิน

อา~ ปวดใจจัง ไม่อยากให้เธอไปกอดใครเลยซันนี่...

"ฉันมาเที่ยวที่นี่กับเพื่อนๆในวงน่ะ บังเอิญจริงๆที่เจอพวกเธอที่นี่ แล้วพวกเธอมาทำอะไรกันที่ล่ะ"ฮโยมินถาม

"พวกฉันมาทำงานกันที่นี่น่ะ แต่เสร็จแล้วพวกฉันก็เลยมาเที่ยวกันเพราะเห็นว่ามีงานเทศกาลที่นี่...."

ซูยองมองทั้งคู่พูดคุยกันด้วยความรู้สึกเศร้าๆ ภายนอกเหมือนปกติแต่ใครจะรู้บ้างว่าน้ำตาเธอกำลังไหลรินอยู่ในใจ

สีหน้าและรอยยิ้มของเธอ ฉันไม่อยากให้ใครได้รับนอกจากฉันจริงๆ 

แต่ฉันไม่เห็นแก่ตัวขนาดนั้นหรอกถึงมันจะเศร้าใจก็เถอะ 

ทั้งสามคุยกันอยู่นาน ทว่าราวกับวงสนทนามีเพียงแค่สองคน

แม้บางครั้งซูยองจะมีโอกาสพูดบ้าง แต่ก็น้อยนิดจนน่าน้อยใจ

ทำไมเธอไม่มองฉันบ้างนะ ฉันก็น้อยใจเป็นนะ ฉันไม่ใช่คนเข้มแข็งอะไรขนาดนั้นนะ

"มินนี่ ตอนเย็นพวกฉันจะไปงานแสดงของคนดังของแคนาดาด้วยล่ะ เธออยากไปด้วยไหม"ซันนี่ถาม

"โอ้ จริงเหรอ งั้นฉันขอไปด้วยคนก็แล้วกันนะ"ฮโยมินตอบ

ไม่นะซันนี่ เธอจะทำแบบนี้ไม่ได้นะ ฉันอยากไปกับเธอแค่สองคนนะ

ร่างสูงลอบถอนหายใจด้วยความรู้สึกเจ็บปวดในอก

"จ้า จะชวนพวกเพื่อนๆเธอมาด้วยก็ได้นะไปหลายๆคนจะได้สนุก"คนตัวเล็กส่งยิ้มกว้างให้ฮโยมิน

"มินนี่ พวกฉันไปก่อนนะ เธอก็เที่ยวให้สนุกล่ะ ตอนเย็นค่อยเจอกัน เดี๋ยวฉันจะติดต่อไปหานะ"ซันนี่พูด

ฮโยมินพยักหน้าให้พร้อมกับรอยยิ้มก่อนจะทิ้งระเบิดให้ซูยองและซันนี่ด้วยการดึงร่างเล็กเข้ามาหอมแก้มไปหนึ่งฟอดก่อนจะกระซิบบางอย่างข้างๆหูคนตัวเล็ก

ฉ่า~~ หน้าของซันนี่แดงระเรื่อกระทันหัน ว๊ากกก นี่เธอทำอะไรของเธอฮโยมิน

ส่วนร่างสูงถึงกับอึ้งในความกล้าของฮโยมิน เธอพอจะได้ยินข่าวมาบ้างว่าซันนี่กับฮโยมินกุ๊กกิ๊กกัน แต่พอมาเจอจริงๆมันเจ็บปวดเอามากๆ

รู้สึกอึดอัดในอกแต่ก็ยังคงท่าทีเรียบเฉยเอาไว้ไร้ร่องรอยความเศร้าให้เห็นเลยสักนิด

ซันนี่เหลือบมองร่างสูงแต่ไม่เห็นเขาแสดงอาการอะไรก็ต้องรู้สึกผิดหวัง

ฉันอยากให้เธอหึงฉันจัง แล้วนั่นยิ้มอะไรของเธอน่ะ แต่แววตาของเธอดูเศร้าจัง ซูยองเธอเป็นอะไรไป

"ฉันไปก่อนนะ ซันนี่ซูยอง"ฮโยมินพูดเสร็จก็เดินไปหาพวกเพื่อนๆของเธอ

"เออะ...เอ่อ..."ไม่รู้ทำไมซันนี่รู้สึกแบบนี้ คำพูดมันจุกอยู่ที่คอไปหมด

"ย๊า หอมแก้มกันแบบนี้มีอะไรที่ฉันไม่รู้บ้างเนี่ย"ซูยองถามพลางฝืนยิ้มเจ้าเล่ห์ทั้งที่ในใจกำลังเจ็บปวด

"ไม่มีอะไรหรอกน่า"แต่เพราะความอายของซันนี่ทำให้เธอไม่รู้สึกถึงความรู้สึกของคนตัวสูง

"จ้าๆ ไม่มีก็ไม่มี แต่ถ้ามีจริงๆคนที่จะมาจีบเธอรู้เข้าคงจะเสียใจมากแน่ๆ"

"เอาอะไรมาพูดเนี่ยซูยอง ไม่มีหรอกคนที่จะจีบฉันน่ะ"ซันนี่พูดพลางหัวเราะขำๆ

ฉันไงล่ะ ตอนนี้ฉันกำลังเจ็บปวดเธอรู้บ้างไหมซันนี่

"กลับกันเถอะ เดี๋ยวจะมืดซะก่อน"ซันนี่พูดพลางลากแขนคนตัวสูงให้เดินตามไปอย่างเลี่ยงไม่ได้



ความมืดโรยตัวลงมาในตอนค่ำ ตึกรามบ้านช่องหลายหลังสว่างไสวด้วยแสงไฟที่เล็ดรอดออกมาให้เห็น

ถนนสายหลักของเมืองคราคร่ำไปด้วยผู้คนจำนวนมาก บางคนเดินอยู่เพียงลำพังในขณะที่บางคนอยู่เป็นกลุ่ม

เช่นเดียวกับซูยองและซันนี่ พวกเธอสองคนกำลังเดินปะปนอยู่ในกลุ่มคนเหล่านั้น ทุกคนเดินทางไปในทิศเดียวกัน

นั่นคืองานแสดงของนักร้องนักแต่งเพลงชื่อดังจากแคนาดาที่จะมาแสดงไลฟ์ในค่ำคืนนี้


"ฮโยมินเธออยู่ไหนกันเนี่ยพวกฉันมารอหน้าประตูทางเข้าแล้วนะ"ซันนี่กรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์ทันทีที่ปลายสายกดรับ

"[อ๊ะ ซันนี่เหรอ ฉันกำลังจะถึงแล้วล่ะ รอแปปนึงนะ]" อีกฝ่ายตอบกลับมาซันนี่ยิ้มนิดๆ

"จ้าๆ มาไวๆล่ะการแสดงจะเริ่มแล้ว"คนตัวเล็กพูดจบก็ตัดสายไปแล้วหันไปคุยกับคนด้านข้าง

"ฮโยมินกำลังมา รอแปปนึงละกันนะ"คนตัวเล็กเอ่ยพลางจับแขนซูยองอย่างอ้อนๆ

"อืม นี่ซันนี่ฉันระหว่างรอฉันขอถามอะไรหน่อยสิ เธอมีคนที่ชอบหรือเปล่า"

ให้ตายสิ นี่ฉันพูดอะไรออกไปน่ะ เธอมันบ้าซูยอง อ๊ากกกก

คนตัวเล็กหันมาจ้องซูยองอย่างงงๆก่อนจะตอบพร้อมรอยยิ้มกว้าง

"มีสิ เป็นคนที่อบอุ่นมากเลยล่ะ ฉันชอบเขามานานแล้วล่ะ"

ราวกับโดนค้อนหนักๆที่กลางหัว ซูยองวูบไปชั่วขณะเมื่อได้ยินคำตอบแสนปวดใจ

เธออึ้งจนพูดไม่ออกเลย ซันนี่อา~ ฉันเสียใจจัง

แม้จะคิดแบบนั้นแต่ภายนอกกลับต้องฝืนยิ้มให้คนตัวเล็ก

"ฉันอยากรู้จักคนๆนั้นบ้างจัง"ซูยองเอ่ยเศร้าๆ

"ได้สิ ถ้ามีโอกาสฉันจะพาเธอไปรู้จักคนๆนั้น ว่าแต่ฉันแล้วเธอล่ะ มีคนที่ชอบหรือยัง"

ร่างสูงครุ่นคิดครู่หนึ่งก่อนจะตอบคนตัวเล็กด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ

"อืม จะว่าไงดีล่ะ ฉัน...ช..อบ...เธ...อ"ประโยคยังไม่ทันจบแต่กลับมีเสียงตะโกนลั่นเรียกสมาธิคนตัวเล็กให้หันไปจนไม่ได้ยินเสียงซูยอง

"อ๊ะ มินนี่!!"ซันนี่ร้องทักเมื่อเห็นฮโยมินกำลังเดินเข้ามา 

ซูยองลอบถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วฝืนยิ้มบางๆเดินตามคนตัวเล็กที่กำลังลากแขนเธอเดินเข้างาน

พร้อมกับมืออีกข้างของคนตัวเล็กที่คล้องแขนฮโยมินอยู่


"แล้วเพื่อนๆเธอล่ะมินนี่"คนตัวเล็กส่งเสียงถามฮโยมินขณะนั่งรอการแสดง

"อ๋อ พวกเขาเที่ยวทั้งวันแล้วน่ะเลยอยากนอนพัก ฉันชวนยังไงก็ไม่มา"ฮโยมินอดบ่นเพื่อนร่วมวงไม่ได้เรียกเสียงหัวเราะของซันนี่ออกมา

ร่างสูงเหลือบมองทั้งสองคนซุบซิบกันด้วยความปวดร้าว เธอไม่อยากเห็นภาพแบบนี้เลย

ฉันจะทนไหวหรือเปล่านะ จะนั่งดูพวกเธอแบบนี้ไหวหรือเปล่านะ มันทรมานนะ ซันนี่อา

"ซูยองไม่ค่อยพูดเลยนะ เธอเป็นอะไรหรือเปล่า"ฮโยมินกระซิบถามซันนี่เบาๆ

"ก็เป็นปกตินี่ ไม่ได้เป็นหรอก เขาเป็นแบบนี้อยู่แล้วล่ะ"ซันนี่ตอบ

หลังจากเวทีก็เปิดม่านออกมาให้คนทั้งฮอลล์ได้ชมการแสดงของนักร้องและนักแต่งเพลงผู้มีชื่อเสียง

แม้ว่าการแสดงจะดีขนาดไหนสุดยอดเพียงใด ทว่าซูยองไม่ได้สนใจเลย เธอจมอยู่ในความคิดตัวเองเงียบๆคนเดียว

ส่วนซันนี่กับฮโยมินก็นั่งดูการแสดงไปเรื่อยๆจนถึงช่วงพัก ซูยองเครียดจัดจนต้องขอตัวออกมาเข้าห้องน้ำ


"สวัสดี"เสียงหวานดังขึ้นเมื่อสาวร่างสูงเดินออกมาจากห้องน้ำ

ซูยองหันไปมองเจ้าของเสียงก็ต้องอึ้ง สวย! ผู้หญิงคนนี้สวยมาก ใบหน้าสวยราวกับเทพธิดา ผิวขาวๆนั่นอีก

ชุดเดรสสีม่วงตัดกับสีผิวของเธอเป็นอย่างดี มันช่าง... เซ็กซี่  อา~ ไม่ ฉันจะหวั่นไหวไม่ได้นะ

"อ่ะ...สวัสดีค่ะ"ร่างสูงตอบอีกฝ่ายเป็นภาษาอังกฤษที่พอจะรู้อยู่บ้าง

"มางานคนเดียวเหรอคะ"คนสวยตอบเสียงใส

"เปล่าค่ะ มากับเพื่อนน่ะค่ะ"

"สีหน้าคุณดูไม่ดีเลย คุณดูเครียดๆนะคะ"ซูยองชะงักเผลอจ้องคนสวยตรงหน้าอย่างลืมตัว

ฉันว่าฉันเก็บความรู้สึกดีแล้วนะเนี่ย เธอรู้ได้ยังไงกันเนี่ย

"ไม่มีอะไรหรอกค่ะ"ซูยองตอบเสียงแผ่ว คนสวยเห็นอาการนั้นก็ยิ้มให้ซูยองแล้วเอ่ยเบาๆ

"เรื่องความรักสินะคะ"ซูยองหลุดทำหน้าเหวอไปชั่วขณะจนคนสวยหัวเราะให้

"จริงๆด้วยสินะ ถ้าให้เดาคงจะเป็นคนตัวเล็กที่นั่งข้างๆคุณใช่ไหมคะ"ร่างสูงขยับถอยหลังด้วยความตกใจจนเสียงหายไปเลยทีเดียว

"คุณเป็นใคร"

"ฉันอเล็กซิสค่ะ แล้วคุณล่ะ"อเล็กซิสถามพลางเดินเข้ามาใกล้ซูยองอย่างยั่วยวนจนร่างสูงต้องกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก

"ฉันซูยองค่ะ"ซูยองตอบพลางถอยหลังหนีคนสวยตรงหน้า


ทางด้านซันนี่เมื่อเห็นซูยองไปเข้าห้องน้ำนานก็เกิดความรู้สึกเป็นห่วงขึ้นมาจนต้องออกมาตาม

"ซูยองอา เข้าห้องน้ำนานจริงๆ จะเป็นอะไรหรือเปล่านะ"คนตัวเล็กพึมพำเบาๆ

ในความสลัวของแสงไฟที่อยู่บนทางเดินสร้างบรรยากาศขนลุกให้คนตัวเล็กไม่น้อย

เมื่อคนตัวเล็กเดินมาถึงห้องน้ำก็เห็นเงาคนสลัวๆผ่านประตูกระจกมัวๆก็รีบเปิดประตูเข้าพร้อมกับพูดออกมา

"ย๊า ซูยองเธอจะมานอนในห้องน้ำ..หรือ..ไ...ง"

คนตัวเล็กเสียงหายไปเมื่อจบประโยคเพราะความช็อคเพราะตรงหน้าเธอคือร่างสองร่างกำลังจูบกันอย่างดูดดื่ม

น้ำตารื้นขึ้นมาทันที่โดยไม่ทันได้คิดอะไร ซูยองผลักอเล็กซิสออกจากตัวแล้วหันมามองคนตัวเล็กด้วยความตกใจ

ยังไม่ทันได้เอ่ยอะไรคนตัวเล็กก็ผลักประตูห้องน้ำวิ่งออกไปเรียบร้อยแล้ว

"ซันนี่!! เดี๋ยวก่อน!! ซันนี่!!!"

ร่างสูงพยายามจะตามคนตัวเล็กไปทว่ากลับโดนมือปลาหมึกของสาวสวยอเล็กซิสเกาะแน่น

"คิก คิก โอ๊ะ โอ มาเจอฉากเด็ดพอดีเลยนะเนี่ย"สาวสวยพูดอย่างยียวน

"คุณทำอะไรของคุณเนี่ย คุณมันบ้า!!!"ซูยองตะคอกด้วยความโมโหและโกรธแค้นก่อนจะสบัดแขนออกแล้ววิ่งตามคนตัวเล็กไป


"ฮึก...ฮึก...ฮึก"คนตัวเล็กวิ่งฝ่าความหนาวพร้อมกับน้ำตาที่ไหลรินด้วยความเศร้า

เจ็บปวด! ทำไมมันเจ็บปวดแบบนีั้ แค่เพียงเพราะเห็นเขาไปจูบผู้หญิงคนอื่น มันช่างเจ็บปวดจริงๆ

คนตัวเล็กเดินเหม่อลอยไปตามถนนเรื่อยๆ ในขณะนั้นร่างสูงของซูยองก็ตามมาทันพอดี ทว่า....

แสงไฟสาดเข้าใส่ใบหน้าซันนี่ให้คืนสติด้วยความตกใจเมื่อเห็นแหล่งกำเนิดแสงนั่นทำให้เธอก้าวขาไม่ออก

"ซันนี่!!!!"ซูยองตะโกนลั่นพร้อมทั้งวิ่งไปผลักซันนี่ให้พ้นวิถีรถ

เปรี้ยง!!!

ร่างเล็กของซันนี่ถูกผลักกระเด็นออกมาได้ทัน ซันนี่รีบลุกหันไปมองหาซูยองทันที

"ไม่นะซูยอง....ซูยอง....ซูยอง..."

ซันนี่เอื้อมมือที่สั่นอย่างหนักเข้าไปแตะร่างซูยองที่นอนจมกองเลือดอยู่

ใช่!! ร่างสูงถูกชนเพราะเข้ามาช่วยเธอลมหายใจของซูยองเหลือเพียงแผ่วเบา

"ซั..น..นี่"ร่างสูงพยายามยกมือมาแตะใบหน้าคนตัวเล็ก ในขณะที่คนตัวเล็กน้ำตาหลั่งไหลอย่างหนัก

"ซูยอง...ฉันขอโทษ...ฮึก....ฉันขอโทษ"

ร่างสูงฝืนยิ้มด้วยความเจ็บปวดให้คนตัวเล็กพร้อมกับส่ายหน้าเบาๆเพื่อบอกว่าไม่เป็นอะไร

"ไม่...เป็น...ไร...ซั...น...นี่"ร่างสูงหายใจอย่างยากลำบาก

"ซั...น...นี่ ฉัน...ขอ..โทษ...นะ"ซันนี่นิ่งมองซูยองด้วยความเศร้า

"ซัน..นี่..จริ..ง..ๆ..แล้ว... อึก"ซูยองกระตุกเพราะความเจ็บปวด ซันนี่ยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิมด้วยความหวาดกลัว

"ฉัน..รั...ก..เธอ"คนตัวเล็กตาโตด้วยความตกใจก่อนจะเปล่งเสียงร้องไห้ดังยิ่งกว่าเดิม

"ฉันก็รักเธอ ซูยอง....ฮึก....ฉันก็รักเธอซูยอง"ซันนี่สะอื้นตอบ ซูยองยิ้มด้วยความยินดีก่อนจะเอ่ยคำพูดสุดท้าย

"ซัน..นี่...ฉั..น...อึก...ดี..ใจ"ร่างสูงไล้มือไปเช็ดน้ำตาให้คนตัวเล็กอย่างเบามือ

"ลา..ก่อ..น...นะ...ที่...รัก......."

ทันทีที่สิ้นเสียง ลมหายใจเฮือกสุดท้ายของร่างสูงก็หมดลง มือที่แตะใบหน้าคนตัวเล็กก็ตกลงสู่พื้นถนน

ไม่นะ ไม่นะ ได้โปรด เธอจากฉันไปแล้วงั้นเหรอซูยอง ซูยอง ซูยอง ไม่น้าาาาาาาาาาาาาาา

ในที่สุดฉันก็ได้บอกรักเธอ แต่มันสายไปแล้ว เพราะฉันทำให้เธอต้องจากไป เพราะคนงี่เง่าอย่างฉัน 

ฉันควรจะทำยังไงดี จะทำยังไงต่อไปดี...

ท่ามกลางอากาศที่หนาวเหน็บ เลือดสีแดงฉานและหน้าอกที่ไร้การเคลื่อนไหว เป็นสิ่งย้ำเตือนให้ซันนี่รู้ว่า

คนที่เธอรักได้จากเธอไปแล้ว คนตัวเล็กร่ำไห้อย่างหนักจนสลบล้มลงไปบนพื้นข้างๆร่างไร้ชีวิตของซูยอง


"เฮือก!!"

คนตัวเล็กสะดุ้งตื่นขึ้นมาบนที่นั่งในเครื่องบินด้วยความตระหนก เหงื่อแตกพลั่ก พยายามปรับสติอย่างรวดเร็ว

"เป็นอะไรซันนี่ ฝันร้ายเหรอ"เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นข้างๆ คนตัวเล็กหันขวับไปมองก็เจอซูยองกำลังจ้องหน้าตัวเองอยู่

"ซู...ยอง"ซันนี่อึ้งเมื่อเข้าใจสถานการณ์

เธอฝัน!!! ใช่ เธอฝัน ตอนนี้พวกเธอสองคนอยู่บนเครื่องบินขณะกลับโซล เพื่อกลับไปแสดงคอนเสิร์ตครั้งใหญ่ในเวทีที่ใหญ่ที่สุดในเกาหลี 

ซึ่งในตอนนี้จะมีการเซอร์ไพรซ์ที่จะเป็นตำนานจากลีดเดอร์แห่งโซนยอชิแดอีกด้วย

"ซูยอง!"คนตัวเล็กโผเข้ากอดร่างสูงทำเอาซูยองเหวอไปเลยทีเดียว

"อะไรซันนี่ เธอเป็นอะไรไป"ซูยองลูบผมซันนี่ด้วยความอ่อนโยนเพื่อปลอบประโลมคนที่ซุกอยู่ในอกซึ่่งกำลังสั่นด้วยความหวาดกลัวอย่างเห็นได้ชัด

"ฉันฝันร้ายซูยอง ฉันฝันร้าย"ซันนี่ระร่ำระลักตอบพร้อมกับการกอดที่แน่นขึ้นกว่าเดิม

"ใจเย็นๆซันนี่ ฉันอยู่นี่ ไม่มีใครทำร้ายเธอได้แล้ว"

"ซูยอง...ฮึก...ฮึก...ซูยอง....ฉันรักเธอ"ซูยองอึ้งเมื่อเจอการบอกรักสายฟ้าแลบของคนตัวเล็กที่เธอหลงรักมานาน

"ซูยอง...เธอรักฉันใช่ไหม...ฉันรู้ว่าเธอรักฉัน..ได้โปรดบอกว่าเธอรักฉัน"ร่างสูงยิ้มกว้างยกมือเช็ดน้ำตาให้คนตัวเล็กก่อนจะเอ่ยเสียงอ่อนโยน

"อืม ฉันรักเธอซันนี่"

คนตัวเล็กได้คำตอบแล้วก็โผเข้ากอดคนตรงหน้าแน่นขึ้นกว่าเดิมเรียกรอยยิ้มจากซูยองให้กว้างขึ้นไปอีก

"เธอรู้ได้ยังไงว่าฉันรักเธอซันนี่"ซูยองอดถามไม่ได้

ซันนี่ผละออกมาจากร่างกายของซูยองก่อนจะเล่าทุกอย่างให้คนรักของเธอฟัง

เรื่องราวต่างๆถูกเล่าออกมาเรื่อยๆ เมื่อฟังจบซูยองก็ยิ้มกว้างกล่าวกับคนตัวเล็ก

"สงสัยฉันต้องขอบคุณฝันร้ายของเธอนะเนี่ยที่ทำให้เธอบอกรักฉันได้"

"เชอะ ถ้าฉันไม่บอกเธอก็คงจะไม่บอกใช่ไหมล่ะ ฉันกลัวมากเลยซูยอง กลัวเธอจะจากฉันไปอีก"

"ไม่เอาน่า ฉันไม่จากเธอไปไหนหรอก"ร่างสูงเอ่ยเสี่ยงนุ่ม ซันนี่ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่

"ซันนี่ ฉันรักเธอ"คนตัวเล็กจ้องมองไปที่ดวงตาของคนตัวสูง

"ฉันก็รักเธอซูยอง สัญญากับฉันนะว่าจะไม่จากฉันไปไหน"

"ได้"ซูยองยิ้มรับพร้อมกับยกนิ้วก้อยขึ้นมาเกี่ยวกับอีกฝ่ายก่อนจะโอบคนตัวเล็กเข้ามากอดแน่น


'ฉันเกือบต้องสูญเสียหัวใจของฉันไปแล้วเพราะความไม่กล้าของฉัน 

ฉันไม่อยากคิดเลยว่าถ้าเขาจากไปจริงๆ ฉันจะเป็นอย่างไร 

อย่าให้ความไม่กล้าของคุณทำให้คุณเสียใจทีหลังนะ'

by  Lee Sunkyu

The End

วันพฤหัสบดีที่ 7 มิถุนายน พ.ศ. 2555

Bad dream One night (Taeyeon x Tiffany)


Bad dream One night

Title : Bad dream One night
Author's Name : Senkoong
Pairing : Taeyeon x Tiffany
Rate : NC 20+
Author Notes : วันช็อตสั้นๆอีกหนึ่งเรื่องจ้า เกี่ยวของกับเรื่องเก่าด้วยนะ จะเป็นยังไงเมื่อแทยอนเปลี่ยนไป ทิฟฟานี่จะแก้ไขปัญหาได้ไหม ลองติดตามได้เลยจ้า

ชี้แจง :: เรื่องนี้เป็นเพียงการสมมติขึ้นมาเท่านั้น ไม่ได้มีเจตนาพาดพิงถึงบุคคลใดทั้งสิ้น และขออภัยหากเนื้อหาภายในเรื่องทำให้ขัดใจ


'ชีวิตคนเราต้องเจอเรื่องเลวร้ายอยู่บ้าง แต่จะใครเคยเจอเรื่องร้ายแบบฉันบ้างนะ' ร่างบางขยับปากกาเขียนเรื่องราวใส่สมุดเล่มหนึ่ง

'มันเป็นเรื่องที่เลวร้ายมาก พวกเธออยากลองฟังดูไหม มาเถอะฉันจะเล่าให้พวกเธอฟัง'


เพล้ง~!!

เสียงแก้วกระทบผนังห้องแตกละเอียดดังขึ้นตอนกลางดึกส่งผลให้ร่างบางรีบออกมาจากห้องนอนอย่างตกใจ

"แทเป็นอะไรเนี่ย"ร่างบางของทิฟฟานี่เอ่ยถามเมื่อเห็นต้นเหตุของเสียง

"ฉันจะเป็นอะไรมันก็เรื่องของฉัน!! เธอไม่ต้องมายุ่ง!!!"ร่างเล็กตะคอกใส่ทิฟฟานี่จนร่างบางผงะด้วยความตกใจ

"ทำไมพูดแบบนี้ล่ะแทแท ฟานี่เป็นคนที่แทรักไม่ใช่เหรอ"ทิฟฟานี่ถามด้วยความผิดหวัง

"หึ! อย่างเธอน่ะเป็นแค่ตัวเลือกหนึ่งเท่านั้นล่ะ ฉันไม่เอาชีวิตทั้งชีวิตมาผูกติดกับเธอไปตลอดหรอก"ร่างเล็กกล่าวด้วยเสียงราบเรียบและใบหน้าเย็นชา

"ฮึก...แท...แท...พูดจริงเหรอ แล้ว...ฮึก...ที่แทสัญญาว่าจะดูแลฟานี่ตลอดไปล่ะ"ร่างบางอดกลั้นน้ำตาไม่ไหวจำต้องปล่อยให้มันไหลออกมา

สองปีแล้วนับตั้งแต่ผ่านการประกาศขอแต่งงานของแทยอนกับทิฟฟานี่ในคอนเสิร์ตครั้งนั้นจนถึงตอนนี้เวลาได้ผ่านมาครบสองปีเรียบร้อยแล้ว

พวกเธอทั้งคู่มีลูกสาวชื่อคิมจีอึนเป็นพยานรัก สองปีที่ผ่านมาพวกเธอรักกันมาก แล้วตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมคนรักของเธอเปลี่ยนไปแบบนี้

"ฮึก..ฟานี่ไม่เชื่อ แทแทโกหก"ทิฟฟานี่กล่าวอย่างยอมรับเรื่องนี้ไม่ได้

แทยอนกระตุกยิ้มเหยียดๆที่มุมปากมองดูคนตรงหน้าด้วยแววตาเรียบเฉย ทิฟฟานี่ถึงกับนิ่งอึ้งเมื่อเห็นสายตาของคนรัก มันว่างเปล่ามาก

"หึ เธอมันหลอกง่ายจริงๆนะฟานี่ แค่ฉันทำตัวอบอุ่นก็หลงรักฉันแล้ว ฮะๆ ไอ้พวกแฟนคลับน่าเบื่อพวกนั้นอีก

จะอะไรกันนักหนาก็ไม่รู้ จับคู่ให้คนอื่นไปหมด น่ารำคาญจริงๆ"ร่างเล็กพูดประโยคช็อคโลกออกมาทิฟฟานี่ถึงกับอึ้งไปเลยทีเดียว

"ฮ่าๆๆ หน้าเธอตอนนี้มันตลกมากเลยล่ะฟานี่ ไม่รู้ว่าไอ้พวกแฟนคลับน่ารำคาญพวกนั้นมันจะเป็นแบบเธอหรือเปล่านะถ้าได้รู้อะไรแบบนี้

เธอคงไม่รู้หรอกว่า ฉันเหนื่อยแค่ไหนที่จะต้องมาเล่นละครรักโง่ๆให้พวกมันเก็บเอาไปจินตนาการเล่นน่ะ เปลืองตัวจริงๆ"

เพี๊ยะ~!!!!!

เสียงฝ่ามือกระทบใบหน้าดังขึ้นเมื่อแทยอนพูดจบ ทิฟฟานี่น้ำตาหลั่งไหลด้วยความผิดหวัง เธอผิดหวังมาก ผิดหวังกับคนรักของเธอ

เธอไม่รู้มาก่อนว่าแทยอนจะเป็นคนแบบนี้คนรักที่อบอุ่น คนที่พร้อมทำเพื่อความรัก เธอไม่รู้เลยว่าตัวตนจริงๆของแทยอนจะเป็นแบบนี้

"ฮ่าๆๆๆ รับไม่ได้สินะ เอาเถอะ เห็นแก่ที่หลอกเธอมาจนถึงตอนนี้ ฉันรู้สึกภูมิใจจัง ฮ่าๆๆๆ ไม่ต้องเศร้าไปฟานี่

รู้อะไรไหม ไอ้ตำแหน่งลีดเดอร์ของวงเนี่ยฉันไม่ต้องการเลยด้วยซ้ำ แค่ฉันคนเดียวก็ดังได้ ไม่จำเป็นต้องมีพวกเธอเลย

พวกเธอมันเป็นตัวถ่วงที่น่ารำคาญของฉันจริงๆ แล้วรู้อะไรหรือเปล่าฟานี่ ฉันเป็นคนทำให้ไอ้พวกตัวถ่วงพวกนั้นมันเลิกกันเองล่ะ

ฉันเก่งไหมล่ะ ฮ่าๆๆ พวกมันโง่กันจริงๆ แค่ฉันให้คนไปเล่นละครนิดหน่อยพวกมันก็เลิกกันแล้ว โซนยอชิแดมันแตกแล้ว ฮ่าๆๆๆ"

ทิฟฟานี่ได้ฟังประโยคเหล่านั้นถึงกับหน้ามืดเซล้มลงกับพื้นห้องเลยทีเดียว คงไม่ต้องบอกว่าเธอช็อคขนาดไหน

เธอเชื่อว่าถ้าแฟนคลับที่รักแทยอนมาได้ยินอะไรแบบนี้คงจะไม่ต่างกัน มันจบแล้วใช่ไหมความรักของเธอ

มันคงจะเป็นฝันร้ายที่เลวร้ายที่สุดสำหรับเธอ แล้วชีวิตเธอกับลูกจะทำอย่างไรต่อไปล่ะ คิดอะไรอดร้องไห้ไม่ได้

"เธอเลวมากแทยอน ฉันไม่คิดมาก่อนเลยว่าเธอจะเลวได้ถึงขนาดนี้"ทิฟฟานี่พูดด้วยความโกรธและผิดหวัง

"หึ! ไม่ต้องชมฉันหรอก ฉันรู้ตัวเองดี เชิญเธออยู่กับลูกของเธอไปเถอะ ไอ้เด็กเวรนั่นมันทำฉันประสาทเสียจริงๆ"ร่างเล็กพูด

ทิฟฟานี่เบิกตาค้าง ทำไมถึงพูดแบบนั้นได้ล่ะ นั่นมันลูกของเธอนะแทยอน ทำไมถึงพูดแบบนี้

"คงจะตกใจมากล่ะสิ ฮ่าๆๆๆ ฉันรำคาญมันเต็มทีแล้ว ร้องเสียงหนวกหูอยู่ทุกคืน เธอจะเอามันไปไหนก็เรื่องของเธอ ออกไปจากบ้านฉันได้แล้ว!!!"

"ฮึก....ฮือ.....ฮือ...."


ผ่านมาหนึ่งเดือนแล้วนับตั้งแต่ทิฟฟานี่ถูกไล่ออกมา เธอยังคงทำใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ได้ ตั้งแต่เธอจากมาทุกอย่างมันแย่ไปหมด

เธอต้องหางานใหม่ทำ ตอนนี้เธอมาเป็นลูกจ้างในร้านอาหารแห่งหนึ่ง ชีวิตเธอลำบากมากแต่เพราะมีดวงใจของเธออีกหนึ่งดวง

ทำให้เธอต้องต่อสู้กับชีวิตที่ยากลำบากต่อไป ส่วนแทยอนคนเลวคนนั้นเธอยังได้ยินข่าวอยู่ตลอดเวลา คนเลวคนนั้นยังเป็นนักร้องเหมือนเดิม

ทิฟฟานี่ต้องได้ยินเรื่องของแทยอนอยู่บ่อยๆ เธออยากบอกคนอื่นเหลือเกินว่าแทยอนเป็นคนแบบไหน แต่คงจะไม่มีใครเชื่อเธอหรอก

บางครั้งเธอก็หลบมาคิดว่าถ้าเรื่องนี้เป็นแค่ความฝันมันคงจะดี อา~ คิดแล้วพาลน้ำตาจะไหลทุกทีสิ

"ฟานี่ ไปล้างจานในครัวไป เสร็จแล้วเอาขยะไปทิ้งด้วยนะ"ผู้จัดการร้านเดินเข้ามาบอกทิฟฟานี่

"ค่ะ"ซึ่งทิฟฟานี่ก็ตอบกลับด้วยความเศร้าหมอง

ร้านอาหารแห่งนี้ไม่ต่างอะไรกับนรกสำหรับเธอ ไม่ว่าจะเป็นผู้จัดการร้านที่ชอบกดขี่หรือเพื่อนร่วมงานที่คอยกลั่นแกล้งเธอตลอดเวลา

รวมไปถึงลูกค้านิสัยแย่ๆที่มีเป็นประจำ ทิฟฟานี่ถูกคนพวกนั้นกลั่นแกล้งอยู่บ่อยๆ แต่จะให้ทำยังไงได้ไม่มีที่ให้เธอไปอีกแล้ว....



"ไม่ต้องห่วงนะจีอึน ม๊ะมี๊จะทำทุกอย่างเพื่อลูกเอง ม๊ะมี๊จะไม่ยอมให้ใครทำร้ายลูกเด็ดขาด"ร่างบางพูดเบาๆกับเด็กทารกในอ้อมแขน

มันยากเหลือเกินที่จะต้องใช้ชีวิตแบบนี้ บางครั้งเธอเคยคิดที่จะจากโลกใบนี้ไป หากแต่ทิฟฟานี่ยังสำนึกได้ว่าตัวเองยังมีอีกคนอยู่

ถ้าหากเธอจากไปแล้วลูกของเธอจะเป็นอย่างไร คิมจีอึนเป็นดวงใจของเธอและคอยย้ำเตือนเธอไม่ให้คิดสั้น จีอึนเป็นความสุขที่เหลือเพียงหนึ่งเดียวของเธอ

ต่อให้เธอต้องตายก็จะไม่ยอมให้อะไรมาพรากเธอไปจากลูกเด็ดขาด นั่นคือสิ่งที่เธอคิดอยู่ในใจตลอดเวลา

เมื่อไหร่ฝันร้ายจะจบลงสักทีนะ เมื่อไหร่ฉันจะตื่นจากฝันร้ายนี้ ช่วยฉันด้วย ใครก็ได้ช่วยฉันที

ร่างบางข่มตาหลับอย่างยากลำบากที่ข้างตัวจีอึน ฉันหวังว่าเมื่อตื่นขึ้นมามันคงจะเป็นความฝันนะ....


"หึ ไม่นึกว่าจะเจอเธอที่นี่อีกนะ"เสียงทุ้มอันคุ้นเคยดังขึ้นด้านหลังทิฟฟานี่ ร่างบางสะดุ้งเฮือกหันขวับมามองคนคุ้นเคยในอดีต

คิมแทยอนยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน ผิดกับเธอที่มอมแมมสกปรกเนื่องจากการทำงานของเธอ

"แทยอน!!"

"อะไรกัน ทำเป็นตกใจไปได้แค่เห็นหน้าคนรักเก่าแค่นี้เอง"ร่างเล็กกล่าวยียวน

ทิฟฟานี่นิ่งเงียบจ้องมองคนตรงหน้าครู่หนึ่งแล้วทำท่าจะเดินสวนออกไปแต่กลับถูกอีกฝ่ายคว้าที่ข้อมือ

แม้จะพยายามดิ้นเท่าไหร่ก็ไม่หลุดราวกับมือของคนตัวเล็กเป็นคีมเหล็กอย่างไรอย่างนั้น

"ทำอะไรน่ะ ปล่อยนะ"

"ไม่เอาน่า ฟานี่ ฉันยังคุยกับเธอไม่จบเลยจะรีบไปไหนล่ะ"

"ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับคุณ ปล่อยฉันได้แล้ว"ทิฟฟานี่สะบัดเสียงใส่ด้วยความโมโห

"แต่ฉันมีนี่นา อืม.. ดูจากสภาพเธอแล้วคงจะลำบากไม่น้อยเลยสิ"ร่างเล็กสำรวจทิฟฟานี่ไปทั่วตัว

"แต่เธอก็เก่งไม่น้อยเลยนะฟานี่ ทนสู้ชีวิตได้แบบนี้ เพราะจีอึนล่ะสิ"ทิฟฟานี่มองแทยอนอย่างไม่ไว้ใจเมื่อเขาพูดถึงจีอึน

"รู้อะไรไหมฟานี่ ที่ฉันมาหาเธอวันนี้ฉันมีอะไรจะบอกล่ะ"

"อะ...อะไร"ทิฟฟานี่รู้สึกสังหรณ์ไม่ดีเลย

"ฉันเห็นสภาพเธอแล้วมันดูแย่จริงๆ ฉันจะเอาจีอึนกลับ!!"แทยอนกล่าวเสียงนิ่ง ส่วนทิฟฟานี่พอได้ฟังเสร็จต้องเบิกตาโพลง

"ไม่นะ ฉันไม่ให้จีอึนไปไหนทั้งนั้น คุณทำแบบนี้ไม่ได้นะ!!"ทิฟฟานี่ตะคอกใส่ร่างเล็กด้วยความโกรธแค้น

"อืม.. สายไปแล้วล่ะ ฉันให้คนพาตัวจีอึนไปแล้ว ส่วนเธอก็ใช้ชีวิตแบบนี้ไปซะเถอะ ฉันไปล่ะ ฮ่าๆๆๆๆ"ร่างเล็กหัวเราะเสียงดังก่อนจะหันตัวเดินกลับไป

"ไม่นะ แทยอน ฟานี่ขอร้องล่ะ อย่าพาจีอึนไปเลยนะ"ทิฟฟานี่โผเข้ากอดขาแทยอนแล้วพร่ำขอร้องร่างเล็ก ทว่า....

"ปล่อยฉัน เธอมันแค่ขอทานโสโครก อย่ามาจับตัวฉัน!!!!"แทยอนตะคอกใส่ทิฟฟานี่พลางสะบัดขาออกราวกับทิฟฟานี่เป็นเชื้อโรคอย่างไรอย่างนั้น

"ฮึก...แท...อย่าพาจีอึนไปจากฟานี่เลยนะ ฟานี่อยู่ไม่ได้ถ้าขาดจีอึน"ร่างบางร่ำไห้กอดขาแทยอนแน่น

"ฉันบอกให้เธอปล่อยไง!! ปล่อยสิวะ!!! โธ่เว้ย!!"ร่างเล็กตะคอกด้วยความโมโหก่อนที่จะบันดาลโทสะ

เพี้ยะ!! เพี้ยะ!! เพี้ยะ!!

ร่างบางถูกตบหน้าไปสามฉาดเลือดไหลออกมาที่มุมปาก แทยอนมองดูด้วยสายตาสมเพช

"เธอจะไปตายที่ไหนมันก็เรื่องของเธอ ฉันจะเอาจีอึนไป ลาก่อน ฟานี่"กล่าวจบร่างเล็กก็หันกายเดินจากไปทันที

"ไม่นะ ไม่นะแทยอน เอาจีอึนกลับมานะ แทยอนนนนนน ไม่น้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา"

หมดแล้ว หมดสิ้นแล้ว ฉันไม่เหลืออะไรแล้ว หัวใจของฉันหายไปแล้ว ฉันไม่เหลือแล้วจริงๆ

ร่างบางนอนสะอึกสะอื้นอยู่บนพื้นสกปรกท่ามกลางความหนาวเหน็บของสภาพอากาศ

ฉันจะไม่อยู่ต่อไปอีกแล้ว ลาก่อน โลกที่แสนโหดร้าย ลาก่อน จีอึน....


เฮือก!!!!!!

ร่างบางสะดุ้งเฮือกขึ้นมาในห้องมืดๆ สายตาสำรวจไปมาอย่างตกใจ เสียงหอบหายใจถี่รัวอย่างรุนแรง

"เป็นอะไรไปที่รัก ฝันร้ายเหรอ"เสียงทุ้มที่คุ้นเคยดังขึ้นข้างๆ ทิฟฟานี่หันมามองอย่างอึ้งๆ

แทยอน!

"ฮึก...ฮึก...ฮือ~~~"ทิฟฟานี่โผเข้ากอดร่างเล็กอย่างแรงจนแทยอนขมวดคิ้วด้วยความสงสัย

"ไม่เป็นไรแล้วที่รัก แทอยู่กับฟานี่แล้วนะ ไม่ร้องนะคะ"แทยอนเอ่ยเสียงนุ่มพลางยกมือลูบศีรษะปลอบประโลมคนรักอย่างเบามือ

"แทแท... แทแทจริงๆด้วย แทแท...ฮือ~"ร่างบางสะอึกสะอื้นอย่างหนัก

"หยุดได้แล้วนะคะ ฟานี่ของแทไม่ใช่คนขี้แยนี่นา เกิดอะไรขึ้นคะ เล่าให้แทฟังได้ไหม"ร่างเล็กโอบทิฟฟานี่เข้ามาพิงอก

"ฟานี่ฝันร้าย มันเหมือนจริงมาก ฟานี่กลัว"ทิฟฟานี่ตอบพลางกอดคนรักไว้แน่นราวกับกลัวคนๆนี้จะหายไปอีก

"เอาล่ะ ฟานี่นอนก่อนนะ พรุ่งนี้เช้าเดี๋ยวค่อยเล่าให้แทฟังนะคะ"

"แทแท พรุ่งนี้ถ้าฟานี่ตื่นมาแทแทจะอยู่ข้างๆฟานี่ใช่ไหม"แทยอนยิ้มรับอย่างอบอุ่น

"แน่นอนค่ะ ฟานี่ไม่ต้องกลัวนะ แทจะอยู่ข้างๆฟานี่ตลอดเลย นอนได้แล้วนะคะ"

"ค่ะ"ทิฟฟานี่ตอบก่อนจะหลับไปในเวลาไม่นาน แทยอนมองร่างบางพลางคิดว่าคงจะฝันร้ายมากจริงๆถึงได้กลัวขนาดนี้ ไม่รู้ว่าฝันอะไรที่ทำให้ฟานี่กลัวขนาดนี้นะ


ฟืด~

เสียงสูดลมหายใจของทิฟฟานี่ดังขึ้นขณะมาเที่ยวกับครอบครัว

บรรยากาศที่สดชื่น ลดความกลัวของเธอให้น้อยลงได้เยอะเลย

แทยอนมองดูคนรักที่กลับมาเป็นเหมือนเดิมด้วยรอยยิ้มที่แสนอบอุ่น

เธอได้ฟังเรื่องที่เกิดขึ้นในความฝันของทิฟฟานี่แล้ว อดรู้สึกสงสารทิฟฟานี่ไม่น้อย

ถ้าเป็นตัวเธอเองก็คงจะกลัวเช่นเดียวกัน มันเป็นฝันร้ายที่น่ากลัวมากจริงๆ

"สดชื่นจังเลย"ร่างบางฉีกรอยยิ้มสดใสให้คนรัก

"อืม สดชื่นจริงๆ"ร่างเล็กตอบสั้นๆด้วยเสียงอันอบอุ่น

"ฟานี่ดีใจมากเลยที่รู้ว่ามันเป็นแค่ความฝันน่ะ ในฝันของฟานี่แทแทใจร้ายมาก~~"ทิฟฟานี่เอ่ยเสียงยาวให้รู้ว่าตัวเองงอนคนรักอยู่

"ฟานี่อา แทไม่มีวันทำแบบนั้นกับฟานี่หรอก แทสัญญาด้วยชีวิตเลย"แทยอนกล่าวด้วยเสียงหนักแน่น

ทิฟฟานี่ยิ้มให้คนรักก่อนจะเอียงตัวเข้ามาหาแทยอนช้าๆ และเหมือนแทยอนจะเข้าใจความต้องการของคนรักก็เอียงตัวเข้าไปหาเหมือนกัน

"อืม..."จูบที่ดูดดื่มลึกซึ้งของทั้งคู่เกิดขึ้นบนรถสปอร์ตคันหรูไม่สนใจจีอึนตัวน้อยที่นอนอยู่บนตักทิฟฟานี่เลย

"ฟานี่รักแทนะคะ แทรักฟานี่ไหม"ร่างบางถอนจูบออกมาหอบหายใจถี่รัวถามขึ้นด้วยเสียงแผ่วเบา

"แทรักฟานี่ค่ะ แทไม่มีวันเป็นแบบในฝันเมื่อคืนของฟานี่แน่นอน พวกเราสามคนจะอยู่ด้วยกันตลอดไปนะคะ"เสียงที่แสดงความมั่นใจของแทยอนทำให้ทิฟฟานี่ยิ้มตาปิดอีกรอบ

"น่าเสียดายนะ"ร่างบางหันมามองคนรักด้วยความสงสัย

"น่าเสียดายอะไรคะ"

"วันนี้มีจีอึนอยู่ด้วยน่ะสิ ไม่งั้นก็คงจะเหมือนวันนั้น"แทยอนกล่าวพลางส่งสายตาวิบวับเจ้าเล่ห์ให้คนรักพร้อมกับรอยยิ้มมุมปากบางๆ

ทิฟฟานี่คิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะชะงัก ใบหน้าพลันเปลี่ยนเป็นสีแดงกุ้มหน้าลงด้วยความอายพร้อมกับยกมือขึ้นตีไหล่แทยอนไปครั้งนึง

จะไม่ให้อายได้ยังไง วันนั้นมันจะวันไหนไปได้ล่ะ เมื่อสองปีก่อนไง บนรถคันนี้ เปิดประทุนแบบนี้เลยแหละ อา~ คิดแล้วก็อายชะมัด

"แทย๊อนนนน คนลามก!!"

"ฮ่าๆๆๆๆๆๆ"




'ในที่สุดสิ่งที่ฉันหวังไว้ก็เป็นจริง มันคือความฝัน! เป็นความฝันที่เลวร้ายมากที่สุดในชีวิตของฉัน

ฉันดีใจมากที่มันเป็นเพียงความฝัน ฉันได้หัวใจของฉันคืนมา คนรักฉันไม่ได้เปลี่ยนไป จีอึนยังอยู่กับฉัน

ขอบคุณพระเจ้าของฉันที่ทำให้มันเป็นเพียงความฝัน ฝันร้ายของฉันจบลงแล้ว แล้วฝันร้ายของคุณล่ะ

จบลงหรือยัง?'

by Tiffany Hwang


วันพุธที่ 6 มิถุนายน พ.ศ. 2555

I'll make you happy (Taeyeon x Tiffany)


I'll make you happy...



Title : I'll make you happy
Author’s Name : SenKoong
Pairing : Taeyeon x Tiffany
Rate : NC 18+
Author Notes : เรื่องสั้นตอนเดียวของคนเพิ่งหัดแต่งฟิคของสาวๆใหม่ๆ เรื่องแรกไม่ขออธิบายมากเพราะเขียนตามรีเควสจาก TaeNy Couple นะ ไรเตอร์พยายามแล้วนะได้เท่านี้ ดีไม่ดีก็บอกได้นะถ้าไม่ดีจะกลับไปฝึกฝนฝีมือใหม่จ้า




'แม้ว่าในเกาหลีใต้เรื่องรักเพศเดียวกันจะไม่ค่อยเป็นที่ยอมรับสักเท่าไหร่

แต่ว่ายังคงมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอยู่เป็นประจำ....'

หญิงสาวร่างเล็กคนหนึ่งนั่งเขียนเรื่องราวบางอย่างลงในสมุดเล่มเล็กๆภายในห้องนอนยิ้มบางๆขณะเขียน

'อืม เอาเป็นว่าลองฟังเรื่องราวของฉันดูนะ มันเป็นเรื่องที่ทำให้สังคมเปิดกว้างและยอมรับเรื่องนี้มากขึ้น

และมันทำให้ฉันดีใจมากๆ....'



"แทแท~"เสียงเรียกจากสาวหน้าหวานดังขึ้นทำให้อีกคนต้องเงยหน้าจากงานที่ทำอยู่

"หืม ว่ายังไงคะ เรียกเสียงหวานแบบนี้จะอ้อนเอาอะไรเหรอคะ"แทแท หรือ คิมแทยอน ลีดเดอร์ของวงเกิร์ลกรุ๊ประดับโลกตอบรับด้วยรอยยิ้มที่มีเป็นประจำ

"ฟานี่อยากไปเที่ยว แทแทพาไปได้ไหม"เสียงหวานติดแหบสักนิดร้องขออย่างออดอ้อนยิ่งเรียกรอยยิ้มจากแทยอนมากขึ้น

"ได้สิคะ หลังจากเสร็จงานนี้แล้วแทน่าจะว่างมากขึ้น ฟานี่ของแทอยากไปที่ไหนล่ะ"

"อยากไปเที่ยวที่ๆทำให้สดชื่นหน่อย ฟานี่เห็นแทเอาแต่ทำงานไม่หยุดเลย ฟานี่เป็นห่วงนะรู้มั้ย"ทิฟฟานี่พูดอย่างกังวล

"จ้าๆ ขอบคุณมากนะที่รัก นี่ก็ใกล้จะเสร็จแล้วล่ะ เหลืออีกไม่เยอะ ฟานี่นอนก่อนเลยนะ ตื่นมาพรุ่งนี้ที่รักจะได้มีแรงไปเที่ยว"แทยอนพูดด้วยความอ่อนโยน

เพราะเธอเป็นแบบนี้ไง ฉันถึงได้รักเธอ ฉันอยากบอกความสัมพันธ์ของพวกเราให้คนอื่นได้รู้บ้างจัง เขาจะคิดกันยังไงนะถ้ารู้ว่าเราเป็นอะไรกัน

ร่างบางคิดไปเรื่อยๆจนกระทั่งหลับไปบนที่นอน แทยอนหันไปมองดูคนบนที่นอนด้วยรอยยิ้มบางๆแล้วหันกลับมาทำงานต่อให้เสร็จ


ใบไม้ของต้นไม้ในสวนสาธารณะนัมซานจำนวนมากปลิวผ่านคู่รักคู่หนึ่ง ผู้คนมากมายสวนเข้ามาแต่ไม่มีใครทราบว่าทั้งสองคนนั้นเป็นคนรักกัน

ในสายตาพวกเขาเห็นว่าเป็นเพื่อนกันมาเที่ยวเสียมากกว่า แม้จะมองเห็นหน้าไม่ชัดเพราะแว่นตาอันใหญ่รวมทั้งผ้าปิดปากพร้อมทั้งหมวกซึ่งปิดบังใบหน้าอยู่

แต่ก็รับรู้ได้ถึงความสุขของคนทั้งคู่

อืม...ใช่แล้วเป็นพวกเขาเอง คิมแทยอนและทิฟฟานี่ ฮวัง

"ฟานี่ขอบคุณแทแทมากนะที่พาฟานี่มาเที่ยววันนี้"ทิฟฟานี่พูดด้วยน้ำเสียงมีความสุข

"จ้าๆ อะไรที่ทำให้ฟานี่มีความสุข แทจะทำให้ฟานี่ของแททุกอย่างเลย"แทยอนก็มีความสุขมากเหมือนกัน

"แต่น่าเสียดายนะ ที่เราต้องปิดบังใบหน้าแบบนี้ ฟานี่ไม่อยากทำแบบนี้เลย"

ลีดเดอร์แห่งโซนยอชิแดหันมามองหน้าคนรักครู่หนึ่งพรางครุ่นคิดชั่วขณะ

"อืม เอาแบบนี้ดีไหม"สิ้นเสียงแทยอนก็ยกมือเอาสิ่งปิดบังใบหน้าออก

"แทแทกำลังจะทำอะไรน่ะ ไม่ต้องทำแบบนี้ก็ได้นะ"ฟานี่ทั้งดีใจทั้งตกใจจนรีบพูดออกมาเมื่อเห็นสิ่งที่คนตรงหน้าทำ

"ไม่เป็นไรหรอก ยังไงสักวันเรื่องของเราคนอื่นก็ต้องรู้อยู่ดี ถึงแม้มันอาจจะทำให้เกิดปัญหากับวงของเรา แต่แทเชื่อนะว่าพวกเราทั้งเก้าคนต้องผ่านมันไปได้อย่างแน่นอน อีกอย่างนะแทก็อยากให้คนอื่นรู้เรื่องของเราเหมือนกัน

แม้ว่าสังคมอาจจะไม่ยอมรับ แต่ทำยังไงได้ล่ะ แทรักของแทนี่นา"แทยอนพูดติดตลกพร้อมทั้งหัวเราะเมื่อเห็นอาการของคนรัก

ทิฟฟานี่ถึงกับอึ้งเมื่อได้ฟังสิ่งที่ร่างเล็กตรงหน้าพูด น้ำตาค่อยๆไหลรินออกมา ณ เวลานี้สำหรับเธอไม่มีอะไรสำคัญเท่าคนตรงหน้าอีกต่อไปแล้ว

หญิงสาวถอดสิ่งปิดบังออกมาเช่นกันพร้อมทั้งโผเข้ากอดคนรักพร้อมทั้งซุกหน้าลงที่หน้าอกของแทยอน

คนรอบๆเริ่มสังเกตเห็นพวกเธอแล้ว.. บางคนชี้ไม้ชี้มือหันไปซุบซิบกัน บางคนก็ยกโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปอัดวิดีโอ แต่ทั้งคู่ก็ไม่สนใจ

ร่างเล็กเอามือลูบผมทิฟฟานี่แล้วเอ่ยด้วยเสียงอบอุ่น

"ไม่ร้องนะคะ ฟานี่ของแทไม่ใช่คนขี้แยซักหน่อย เห็นไหมคนเขามองกันเต็มไปหมดเลยนะ"ทิฟฟานี่ไม่ตอบเอาแต่ซุกหน้าที่หน้าอกของคนรักอย่างเดียว

คิมแทยอนอดยิ้มไม่ได้เมื่อเห็นอาการของคนรัก หญิงสาวมองคนรักด้วยสายตาอันอบอุ่นและเปี่ยมไปด้วยความรักไม่ใส่ใจคนรอบข้างแม้แต่นิดเดียว

ซึ่งก็ไม่นานคนก็เข้ามามุงเรื่อยๆจนแทยอนต้องผละจากร่างบางแต่ยังโอบคนรักเอาไว้แล้วส่งยิ้มให้คนรอบข้างก่อนจะพาทิฟฟานี่ออกมา


"ย๊า~ นี่มันอะไรกันห๊ะ!!"ร่างสูงของชเว ซูยองฟาดหนังสือพิมพ์ลงบนโต๊ะที่ลีดเดอร์ตัวเล็กนั่งอยู่ ซึ่งปฏิกิริยาตอบกลับทำเอาซูยองแทบอยากจะบีบคอลีดเดอร์ตัวเองเมื่อร่างเล็กหัวเราะแล้วกระดกแล้วยิ้มบางๆ

"อะไรล่ะ"เสียงทุ้มอันอบอุ่นของแทยอนเอ่ยตอบ

"ลีดเดอร์แห่งโซนยอชิแดแทยอนกับทิฟฟานี่โอบกอดกันกลางสวนสาธารณะท่ามกลางผู้เห็นเหตุการณ์นับร้อยคน นี่มันอะไรก๊านนนนนน"คราวนี้เป็นยูริโวยวายออกมาแทนแต่ผลตอบรับก็ไม่ต่างกันนัก

"ฮ่าๆ พวกเธอนี่ตลกดีจัง ก็เห็นกันอยู่ก็เป็นไปตามนั้นแหละ"แทยอนตอบก่อนโอบกระชับร่างบางที่นั่งอยู่ใกล้ๆเข้ามาพร้อมทั้งหอมแก้มโชว์สองสาวร่างสูงซะเลยข้อหาสูงเกินหน้าเกินตา(?)เรียกอาการเขินของทิฟฟานี่

จนยิ้มตาปิดอย่างที่เจ้าตัวเคยทำเป็นประจำ

สองสาวถึงกับตาโตด้วยความอึ้งไม่นึกว่าลีดเดอร์ตัวเองจะเป็นแบบนี้ไปได้

"อ๊ากกกกกกกกกกกก!!! พวกเธอสองคนไม่กลัวปัญหาที่จะตามมาหรือไงกัน"สมาชิกที่เหลือตามเข้ามาสมทบเมื่อเรื่องเกิด(?)

"ถ้าไม่บอกว่าไม่กลัวคงจะเป็นไปไม่ได้ แต่...อืม ฉันเชื่อว่าพวกเธอจะไม่ทิ้งฉันกับฟานี่ไว้แน่ใช่หรือเปล่าล่ะ"แทยอนพูดด้วยรอยยิ้ม เพราะเธอรู้ดีว่าสมาชิกคนอื่นๆไม่ปล่อยพวกเธอสองคนไว้เมื่อเจอปัญหาแน่ๆ

"ฮึ่ม! เธอคิดจะบอกเรื่องพวกเธอกับคนอื่นๆแล้วสินะ"เจสสิก้าถามทิฟฟานี่และแทยอน

"ใช่ ยังไงเรื่องนี้ก็ต้องมีคนรู้อยู่ดี ถึงแม้ฉันจะเป็นลีดเดอร์แต่ฉันก็เป็นคนธรรมดาคนนึงที่อยากจะมีความรัก ฉันไม่เข้มแข็งพอทีจะปิดบังความรู้สึกนี้ต่อหน้าคนอื่นได้หรอก ฟานี่เองก็เหมือนกัน

แม้ว่าการเปิดเผยเรื่องนี้ออกไปจะทำให้เกิดปัญหาตามมา แต่ฉันเชื่อว่าพวกเราจะผ่านมันไปพร้อมๆกันได้ พวกเธอเชื่อแบบฉันไหม ยูริ สิก้า ซูยอง ซันนี่ ยุนอา ซอฮยอน ฮโยฮยอน"ร่างเล็กเอ่ยด้วยรอยยิ้มมั่นใจ

ซึ่งมันก็ทำให้ทุกคนพยักหน้าได้ พวกเธอทั้งหมดฝ่าฟันอุปสรรคร่วมกันมามากมาย อีกหนึ่งอุปสรรคพวกเธอก็ต้องผ่านมันไปได้เช่นกัน

"เอาล่ะ ทีนี้ฉันถามพวกเธอบ้างแล้วกันว่า พวกเธอจะเปิดเผยเรื่องพวกเธอพร้อมฉันกับฟานี่หรือเปล่า"แทยอนถามด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ เรื่องของสมาชิกในวงทำไมจะไม่รู้ว่าใครมีอะไรกันบ้าง

"แน่นอนสิ ในเมื่อหัวหน้าวงทำแบบนี้ สมาชิกก็ต้องทำตามแล้วล่ะ"ยูริตอบพลางยกมือคว้าเจสสิก้าโอบกระชับเข้ามา เรียกสายตาอึ้งๆของสมาชิกคนอื่นๆ เจสสิก้าได้แต่ยิ้มอย่างอายๆ

"ตอนไหนกัน พวกเธอ.."ซูยองไม่รู้จะเอ่ยอะไรออกมาเมื่อเห็นเรื่องตรงหน้าได้แต่กัดริมฝีปากก่อนจะถอนหายใจออกมาพลางยกแขนขึ้นมาบ้าง

"ซันบัน มานี่เลย"ซันนี่ถูกโอบกระชับเข้ามาเช่นเดียวกันแต่ต่างจากเจสสิก้าหน่อยที่เธอไม่มีอาการเขินอาย แต่เธอโอบเอวซูยองไว้เช่นกัน

"กรี๊ดดด!! พวกพี่ไปมีอะไรกันตอนไหนเนี่ยฉันนึกว่าจะมีแต่พี่แทยอนกับพี่ฟานี่นะเนี่ย"ยุนอาน้องสาวคนรองของกลุ่มร้องโวยวายออกมาและทิ้งระเบิดให้พวกพี่ๆด้วยกันคว้าตัวซอฮยอนเข้ามากอดเอาคางเกยไหล่น้องเล็กเอาไว้

เสียงโวยวายยังคงดังขึ้นเป็นระยะท่ามกลางความสุขของพวกเธอทั้งเก้า พวกเธอพร้อมแล้วที่จะประกาศให้ทุกคนรับรู้ความรักของพวกเธอ ไม่ว่าอุปสรรคจะเป็นอย่างไร พวกเธอพร้อมจะเจอและผ่านมันไปด้วยกัน

แม้ว่าผลลัพธ์อาจจะไม่สวยหรูอย่างที่คิดไว้ แต่พวกเธอจะเดินหน้าต่อไปเพื่อความรักของพวกเธอ....



บรืน~!!

เสียงเครื่องยนต์ของรถสปอร์ตคันหรูอย่าง Mercedes Benz SLK 55 AMG ของแทยอนแล่นไปตามถนนช้าๆซึ่งข้างๆมีร่างบางของทิฟฟานี่นั่งอยู่

ทั้งคู่ออกมาเที่ยวกันอีกครั้งหลังจากฝ่าฟันอุปสรรคในการประกาศความสัมพันธ์ของพวกเธอไปได้แล้ว ทั้งที่คิดว่าจะมีกระแสต่อต้านมากกว่านี้ แต่กลับกันเรื่องของพวกเธอทั้งเก้า

กลับทำให้พวกเธอยิ่งโด่งดังขึ้นยิ่งกว่าเดิม คู่รักทั้ง 4 คู่ได้รับการเชิญให้ไปทำงานด้วยกันหลายครั้งอาทิ ถ่ายโฆษณา เล่นละคร เล่นภาพยนตร์ และอื่นๆอีกมากมายที่อธิบายยังไงก็ไม่หมด


"แทแทคะ ฟานี่ขอบคุณแทแทอีกครั้งนะที่ทำให้ฟานี่ขนาดนี้"ร่างบางกอดคนรักขณะที่แหงนมองดวงดาวบนฟ้าบนรถเปิดประทุนคันหรูของคนรักของเธอ

"แทบอกแล้วไงคะว่าอะไรที่ทำให้ฟานี่ของแทมีความสุขได้ แทจะทำให้ทุกอย่างเลย"ร่างเล็กกระชับแขนโอบกอดคนรักกล่าวด้วยน้ำเสียงอบอุ่น

"ฟานี่รักแทนะคะ"ทิฟฟานี่เอ่ยอย่างออดอ้อนเรียกรอยยิ้มบางๆของคนรักออกมา

"อ้อนแบบนี้อยากได้อะไรคะเนี่ย"แทยอนพูดขำๆ

"แทอ่ะ ฟานี่ไม่ใช่คนแบบนั้นซักหน่อย"ทิฟฟานี่ตีไปเบาๆที่แขนคนรักพลางพูดอย่างงอนๆ

"ฮ่าๆ จ้าๆ ไม่ใช่ก็ไม่ใช่แต่เห็นอ้อนแบบนี้ก็ต้องมีเรื่องอยากได้ทุกที"แทยอนยังแหย่ทิฟฟานี่ต่อไม่เลิก

"แทย๊อนนน!!"

"เอาน่าๆ แทก็รักฟานี่เหมือนกัน รักที่สุดในโลกเลย"แทยอนพูดพลางสบตากับคนรัก  

เหมือนมีแรงดึงดูดทั้งคู่เข้าหากันภายใต้สายตานั้น ริมฝีปากของคนตัวเล็กประทับลงไปที่ริมฝีปากอีกฝ่ายอย่างแผ่วเบา


"อือ..อืม"ร่างบางครางอย่างลืมตัวเมื่อได้รับสัมผัสของคนรัก ไม่นานจากการจูบอย่างนุ่มนวลก็เปลี่ยนเป็นจูบอย่างดูดดื่ม


"ทะ..แท..อื้ม"ความร้อนแรงทำให้ฟานี่ร้องเบาๆ ทั้งคู่ปล่อยตัวไปตามอารมณ์ที่ร้อนแรง 


แทยอนกดปิดหลังคารถอย่างรวดเร็วเมื่อความต้องการที่ค่อยๆเพิ่มขึ้นเรื่อยๆจนทำให้ร่างกายทั้งคู่เปลือยเปล่า โชคดีที่บริเวณนี้ไม่มีคนไม่งั้นคงเป็นข่าวดังแน่ๆ


นิ้วเรียวของแทยอนลากไล้ไปทั่วใบหน้าของฟานี่ก่อนจะค่อยๆลดต่ำลงมาที่หน้าอก ทิฟฟานี่หอบหายใจถี่เมื่อแทยอนปล่อยเธอเป็นอิสระ


แต่ไม่นอนก็ต้องร้องขึ้นมาอีกเมื่อได้รับสัมผัสจากคนรัก


"อ๊ะ...อ๊า"


"เสียงเธอเพราะจริงๆฟานี่ ฉันชอบจัง"


"คะ..คน...ลามก"ทิฟฟานี่เอ่ยตอบ หัวใจเธอเต้นแรงแทบจะกระเด็นออกมาเลยทีเดียว


แทยอนละมือข้างหนึ่งของตัวเองลากเลื้อยลงต่ำไปอีก ทิฟฟานี่กระตุกเบาๆทันทีที่ถูกสัมผัสจุดอ่อนของเธอ


"อ๊ะ.....แท"ทิฟฟานี่ร้องเสียงหลงพลางบิดตัวไปมาด้วยความเสียวซ่านเพราะสัมผัสจากคนรัก


"แทรักฟานี่นะคะ ฟานี่รักแทไหม"เสียงแหบพร่าของแทยอนกระตุ้นความต้องการของทิฟฟานี่มากขึ้น


"ฟานี่รักแทค่ะ ฟานี่ต้องการแท"ทิฟฟานี่ตอบเสียงกระเส่า


ร่างของทั้งคู่นอนราบบนเบาะรถปลดปล่อยความต้องการที่อัดอั้นมานานที่พวยพุ่งออกมา


ทั้งคู่ใช้สัญชาตญาณนำพาให้เป็นไปตามธรรมชาติ


นิ้วเรียวของแทยอนปฏิบัติไปตามหน้าที่ในขณะที่มืออีกข้างไล้ไปตามหน้าท้องของคนรัก


"อ๊ะ..แท..ระ..เร็ว...อีก"


"อ๊าาาาาาาา~~~!!!" แทยอนกัดริมฝีปากแน่นขยับแขนสุดความสามารถพาคนรักไปสู่จุดสุดยอดของความสุขในค่ำคืนนี้จนได้

ร่างทั้งคู่ยังคงนอนทับกันบนเบาะรถคันหรูด้วยความเหน็ดเหนื่อย

"ฟานี่ขอบคุณจริงๆที่โชคชะตาพาให้มาเจอแทแท"ทิฟฟานี่ตอบด้วยความอ่อนล้า

"อืม แทก็เหมือนกันต้องขอบคุณจริงๆที่โชคชะตาพาให้แทมาเจอฟานี่ได้"แทยอนนอนหลับตาอยู่บนร่างของทิฟฟานี่

"แทแทคะ สัญญากับฟานี่ได้ไหมว่าจะอยู่ด้วยกันตลอดไป"ฟานี่เอ่ยเบาๆกับคนรัก

แทยอนปรือตามองใบหน้าทิฟฟานี่พร้อมกับรอยยิ้มบางๆ

"แน่นอนค่ะ แทสัญญาว่าจะรักทิฟฟานี่ฮวังคนนี้ตลอดไป"แทยอนตอบ

"แต่ว่าแทยังเหลืออีกอย่างที่จะทำให้ฟานี่นะ"แทยอนพูดขึ้นพลางอมยิ้ม

"อะไรคะ บอกฟานี่ได้ไหม"ทิฟฟานี่ถามด้วยความสงสัย

"ได้ค่ะ แต่รอให้ถึงเวลาก่อนนะ ฟานี่ได้รู้แน่นอน"ร่างเล็กตอบพร้อมกับส่งประกายตาวาววับให้ทิฟฟานี่

"เมื่อไหร่กันคะที่แทแทจะบอกฟานี่"

"อีกไม่นานค่ะ"

"ฟานี่จะรอนะค่ะ..."


คอนเสิร์ตครั้งใหญ่ของโซนยอชิแด นับว่าเป็นประวัติศาสตร์ของพวกเธอเมื่อพวกเธอมีคอนเสิร์ตเป็นของตัวเองในเวทีที่ใหญ่ที่สุดในเกาหลีใต้

ท่ามกลางเสียงเชียร์จากแฟนคลับของพวกเธอเกือบเจ็ดหมื่นคน คอนเสิร์ตของพวกเธอดำเนินมาถึงช่วงสุดท้าย สมาชิกทั้งเก้าคนยืนเรียงแถวกัน

รอยยิ้มของพวกเธอทั้งเก้าคนส่งให้แฟนคลับพวกเธอตลอดเวลา ในขณะนั้นลีดเดอร์แห่งโซนยอชิแดยกไมโครโฟนของตัวเองขึ้นมา

"อ่ะแฮ่ม ฉันขอพูดอะไรบางอย่างหน่อยนะคะ"เสียงเชิยร์ค่อยๆซาลงจนเงียบกริบ สมาชิกในวงเหลียวมองหน้ากันอย่างงงๆ

"พวกเราขอบคุณพวกคุณทุกคนจริงๆที่ให้กำลังใจพวกเราจนพวกเรามีวันนี้ได้ พวกคุณคือสิ่งสำคัญของพวกเราหากขาดพวกคุณไปฉันไม่ทราบเลยว่าพวกเราจะเป็นอย่างไรกันบ้าง

สำหรับฉันที่เดินทางมาถึงวันนี้เพราะพวกคุณทุกคนและฉันแน่ใจว่าสมาชิกในวงของเราก็คิดไม่ต่างจากฉัน แต่ว่ามีอีกหนึ่งกำลังใจสำคัญของฉัน

ที่สำคัญไม่ต่างจากพวกคุณ แน่นอนว่าพวกคุณน่าจะรู้แล้วว่าคือใคร"ลีดเดอร์ร่างเล็กเดินไปดึงแขนทิฟฟานี่ที่กำลังงงๆอยู่ออกมา

"ทิฟฟานี่คือกำลังใจที่สำคัญของฉัน ฉันจะผ่านอุปสรรคมากมายไม่ได้หากไม่มีเธอ ฉันรักเธอค่ะ มันนานมากที่พวกเราคบกันมา

ตอนนี้ฉันมีอะไรจะบอกเธอค่ะ ฉันจะบอกให้เธอรู้ในสิ่งนึงที่เธอเคยขอฉันแต่ในเวลานั้นฉันยังให้เธอไม่ได้"

แทยอนหันไปรับของจากสต๊าฟเป็นกล่องเล็กๆกล่องหนึ่ง ทิฟฟานี่ตาเบิกโพลงด้วยความอึ้งไม่ต่างไปจากสมาชิกในวงและคนทั้งฮอลล์เท่าใดนัก

"ทิฟฟานี่ที่รักของแท แทอยากจะดูแลฟานี่ไปตลอดชีวิต"ร่างเล็กค่อยๆคุกเข่าข้างหนึ่งลงกับพื้นเวที น้ำตาค่อยๆไหลรินจากดวงตาคู่สวย

"แต่งงานกับแทนะคะ ได้โปรดแต่งงานกับฉันนะคะ"แทยอนเปิดฝากล่องเล็กๆใบนั้นออกมาให้เห็นแหวนเพชรวงเล็กๆวงหนึ่ง

ทิฟฟานี่ยกมือปิดปากพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างหนักมองคนตรงหน้าด้วยความอึ้งก่อนจะโผเข้ากอดแทยอนพร้อมกับเอ่ยบางอย่างออกมา

"ค่ะ"

สิ้นเสียงของเธอทั่วทั้งฮอลล์ก็ดังกระหึ่มไปด้วยเสียงเชียร์ของแฟนคลับยิ่งกว่าตอนเล่นคอนเสิร์ตเสียอีก ทว่าเซอร์ไพรซ์ของแทยอนที่ให้กับแฟนคลับยังไม่หมด

ร่างเล็กโน้มคอทิฟฟานี่ลงมาจูบโชว์แฟนคลับนับหมื่นราวกับต้องการประกาศว่าคนนี้ของข้าอย่างไรอย่างนั้นเรียกเสียงกรี๊ดของแฟนคลับขึ้นไปอีก

บางคนกรี๊ดจนเป็นลมไปเลยก็มี สมาชิกในวงโอบกระชับคู่รักตัวเองพลางมองลีดเดอร์ตัวน้อยกับเพื่อนด้วยความสุข

ต้องขอบคุณโชคชะตาจริงๆที่ทำให้พวกเธอได้พบกัน ขอบคุณความเชื่อใจของพวกเธอที่มีให้กัน 

และต้องขอบคุณแฟนคลับที่ให้กำลังใจพวกเธอจนฟันฝ่าอุปสรรคมาจนถึงวันนี้ได้

ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ จริงๆ

ขอบคุณ.....


'เรื่องราวของฉันจบแล้ว ฉันดีใจมากที่ตัดสินใจทำแบบนั้น ฉันคิดไม่ออกเลยว่าถ้าไม่ทำแบบนั้น วันนี้ วันที่ฉันได้อยู่กับทิฟฟานี่ที่ฉันรัก ฉันจะเป็นอย่างไร

แล้วคุณล่ะ มีเรื่องราวของคุณบ้างหรือเปล่า? ลองเล่าให้ฉันฟังบางสิ'

by Kim Taeyeon

The End


The End